Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Rozdział1.RytmikaEmilaJaques-Dalcroze’a
nicznościdzieci(Wołoszyn,2004).Wpowstającychkoncepcjachwychowania
inauczanianawiązującychdoosiemnastowiecznychpoglądóworazprogramów
Jeana-Jacques’aRousseau(koncepcjaswobodnegowychowania),JohannaHein-
richaPestalozziego(pierwszateorianauczaniapoczątkowego),czyteżdzie-
więtnastowiecznejfilozofii(np.HenriBergsona)podkreślanoznaczeniezabawy
orazzwracanouwagęnasyntezęmyśli,jakrównieżpraktycznegodziałania,
obserwacjiświata,kładzionoteżnacisknaumożliwianiedzieckuswobodnej
ekspresji(Przychodzińska-Kaciczak,1969).NoweWychowanie,rozwiającesię
przedewszystkimwEuropieorazAmerycePółnocnej,niosłozsobąnowatorskie
koncepcjeieksperymentywychowawczeorazedukacyjne,atakżeinnowacje
wzakresiekształceniaprzedszkolnego,wczesnoszkolnegoiszkolnego.Powstała
wówczasm.in.dodziśaktualnaistosowanapedagogikaMariiMontessori,sy-
stem,któregoistotnymzałożeniembyłowychowanieprowadzącedorównowagi
umysłu,emocjiiciałaorazpoznawanieświatapoprzezspontanicznątwórczość.
JakpiszeStefanWołoszyn(2004),celemnowychkoncepcjibyłopobudzanie
twórczejaktywnościuczniów,rozwianiesamorządnościiuczeniesztukisamo-
wychowania.Zadanienauczycielapolegałonaumożliwieniudzieckunatural-
negorozwojuorazsterowaniuzainteresowaniamiipotrzebamipodopiecznego
poprzeznp.nauczanieczynne,uaktywniającedzieckoiangażującejewproces
edukacyjny(Monko-Ejgenberg,1984).Takiezałożeniacharakterystycznebyły
m.in.dlakoncepcjiimetodnauczaniacałościowegoorazłącznego,cowspół-
cześnieodpowiadanauczaniuzintegrowanemuiblokowemuwszkołach.
RuchNoweWychowanieistotnieprzyczyniłsiędorozwojupowszechnego
wychowaniaestetycznego,więctakżemuzycznego(Przychodzińska-Kaciczak,
1969),dlategoteżgenezymetodyJaques-Dalcroze’anależyszukaćm.in.wtym
nurcie.Natworzeniesiężywegododziś,zintegrowanegosystemuwychowania
muzycznegoJaques-Dalcroze’a(Monko-Ejgenberg,1984)miaływpływpoglądy
twórcówtegoruchu–OwidiuszaDecroly’ego(koncepcjaośrodkówzaintere-
sowań),JohnaDeweya(metodanauczaniaprzezrozwiązywanieproblemów),
Adolphe’aFerrière’a(„szkołatwórczejaktywności”dzieciwSzwajcarii–l’école
active),atakżeopartanarytmiekoncepcjapedagogikiopracowanaprzezRu-
dolfaSteineraorazpoglądyiteorieszwajcarskiegopsychologaJeanaPiageta.
WpierwszejpołowieXXwiekunastąpiłyznaczącezmianywzakresienie
tylkonauki,edukacji,psychologiiimedycyny,lecztakżesztuki–tańca,muzyki,
teatru,malarstwa.Zatemszukającźródełmetodyrytmiki,należyuwzględnić
działalnośćówczesnychartystów,którzywywarliwpływnakształtowaniesię
tegożsystemuwychowaniapoprzezmuzykęijednocześnieprowadzącegodo
rozumieniamuzyki.Bylitom.in.:AdolpheAppia(teatr),GeorgeBernardShaw
(teatr),IsadoraDuncan(taniec),RudolfLaban(taniec),SiergiejDiagilew(balet),
WacławNiżyński(taniec).Szczególniewyraźnewydająsięzwiązkirytmiki
zówczesnąpedagogikątańca(Monko-Ejgenberg,1984).Wnajistotniejszych
założeniachiaspektachmetodyJaques-Dalcroze’aodnajdujemyelementydzia-
