Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury

Józef Kargul

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-20402-0

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2012

Liczba stron:

382

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Kargul, Józef. Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, 382 s. ISBN 978-83-01-20402-0

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Kargul, J.

T1 Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2012

SN 978-83-01-20402-0

Bibliografia BibTex:

@Book{ 43268, author = "Kargul, Józef", editor = "", title = "Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2012", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-20402-0" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Kargul, Józef

ED -

TI - Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2012

SN - 978-83-01-20402-0

ER -

Netografia (standard APA):

Kargul, Józef. Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012 [dostęp: 04 06 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/upowszechnianie-animacja-komercjalizacja-kultury-jozef-kargul-43268.

pedagogika, kultura

Historia upowszechniania kultury w Polsce Zmiany w postrzeganiu, traktowaniu, dystrybucji, udostępnianiu i praktykowaniu kultury Koncepcje, formy i idee uczestnictwa w kulturze Instytucje upowszechniania kultury Znaczenie animacji kultury i rola ...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-20402-0

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2012

Liczba stron:

382

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Przedmowa10
Wstęp12
CZĘŚĆ I. Wspólnota i kolektywizm – upowszechnianie i reglamentacja kultury18
Rozdział 1. Praktyki upowszechniania kultury feudalnej20
1.1. Upowszechnianie(?) kultury staropolskiej20
1.2. Instytucje i formy upowszechniania kultury w Polsce w okresie odrodzenia i baroku23
1.3. „Nowe” w upowszechnianiu kultury w oświeceniu33
Rozdział 2. Upowszechnianie kultury po rewolucji przemysłowej40
2.1. Życie kulturalne w epoce romantyzmu40
2.2. Różnicowanie się idei upowszechniania kultury50
2.3. Spełnianie idei upowszechniania – nowe instytucje kultury59
Rozdział 3. Koncepcje upowszechniania kultury w okresie międzywojennym72
3.1. Koncepcja agrarystów73
3.2. Koncepcja narodowej demokracji74
3.3. Koncepcja partii lewicowych75
3.4. Koncepcje katolickie78
Rozdział 4. Instytucje upowszechniania oświaty i kultury w okresie międzywojennym81
4.1. Świetlice środowiskowe i społeczne81
4.2. Uniwersytety ludowe, kluby młodzieżowe, domy kultury, domy społeczne85
4.3. Pracownicy oświatowi89
4.4. Amatorskie zespoły artystyczne92
Rozdział 5. Kolektywizm naczelną ideą upowszechniania kultury w PRL97
5.1. Agitacja i propaganda jako formuła upowszechniania kultury w latach 1948–195597
5.2. Spory o koncepcje upowszechniania kultury w PRL100
Rozdział 6. Instytucje upowszechniania kultury w PRL106
6.1. Domy kultury106
6.2. Kluby119
6.3. Świetlice systemu upowszechniania kultury123
6.4. Pracownik kulturalno-oświatowy128
Rozdział 7. Koncepcje ruchu amatorskiego w kolektywistyczno-modernistycznym modelu upowszechniania kultury135
7.1. Koncepcja artystyczno-zadaniowa136
7.2. Założenia koncepcji pedagogicznej – receptywno-ekspresywnej137
7.3. Koncepcja spontaniczno-ekspresywna138
7.4. Koncepcja naśladowcza139
Rozdział 8. Wzory uczestnictwa w kulturze PRL142
8.1. Edukacyjny wzór uczestnictwa propagowanym modelem zachowań kulturalnych144
8.2. Konformistyczno-snobistyczny wzór wobec formalistyczno-akcyjnej strategii upowszechniania kultury w latach siedemdziesiątych144
8.3. Wzór ludyczno-spontaniczny146
8.4. Rytualno-konfesyjny wzór aktywności kulturalnej148
8.5. Kontemplacyjno-eskapistyczny wzór uczestnictwa w kulturze – sprzeczności społeczno-kulturowe150
CZĘŚĆ II. Między kolektywizmem a indywidualizmem, czyli o animacji kulturalnej154
Rozdział 9. Koncepcja animacji kultury156
9.1. Animacja – rozumienie pojęcia156
9.2. Animacja wyrazem kontestacji opresyjnego systemu społecznego159
9.3. Animacja jako strategia udziału w życiu społeczno-kulturalnym162
9.4. Spór: edukacja kulturalna czy animacja kulturalna?169
Rozdział 10. Wokół animatora176
10.1. Animator a pracownik kulturalno-oświatowy176
10.2. Autorytet i dylematy animatora kultury182
10.3. Animator kultury „gałganiarzem na ludzkim śmietnisku”188
Rozdział 11. Rozczarowanie animacją kulturalną197
CZĘŚĆ III. Supermarket kultury w dobie dominującej idei komercjalizmu i indywidualizmu204
Rozdział 12. Idea liberalizmu u podłoża „supermarketu kultury”206
Rozdział 13. Idee (koncepcje) edukacji kulturalnej (Sylwia Słowińska)220
13.1. Tradycyjne podejście do edukacji kulturalnej220
13.2. Nietradycyjne ujęcie edukacji kulturalnej233
Rozdział 14. Antropologiczno-kulturoznawcza idea (koncepcja) animacji kulturalnej243
14.1. Geneza – „korzenie”243
14.2. Teoretyczne założenia247
14.3. Wizja animatora250
Rozdział 15. Pedagogika kultury256
15.1. Klasyczna pedagogika kultury256
15.2. Zabiegi o „restytucję” pedagogiki kultury260
15.3. Pedagogika kultury dziś263
Rozdział 16. Domy kultury – tradycja i nowoczesność?272
16.1. Edukacyjno-ekspresyjna placówka upowszechniania kultury274
16.2. Dom kultury ośrodkiem rozrywki i zabawy – ludyczny model instytucji280
16.3. Lokalny supermarket kultury282
Rozdział 17. Ośrodek kultury „do wynajęcia” – impresariat288
17.1. Orientacja „prorynkowa” domów kultury288
17.2. Impresariat289
Rozdział 18. Instytucjonalne oferty aktywności kulturalnej „dla wyklucz(a)onych”295
18.1. Resocjalizacja młodzieży o postawach aspołecznychnowym zadaniem placówek kultury295
18.1.1. Podstawowe założenia295
18.1.2. „Rutynowe” działania297
18.2. Ośrodek kultury instytucją socjoterapeutyczną300
18.2.1. Założenia300
18.2.2. Działania303
18.3. Przeciwdziałanie narkomanii – Trait d’Union 94 jako przykład działalności stowarzyszenia społeczno-kulturalnego we Francji306
18.3.1. Konsultacje psychologiczne308
18.3.2. Realizacja programów prewencyjnych w środowisku szkolnym309
18.3.3. Rozmowy w grupie310
18.3.4. Forum teatralne310
18.3.5. Propaganda wizualna310
18.3.6. Programy prewencyjne przeznaczone dla rodziców311
18.3.7. Próba oceny działalności Trait d’Union 94312
Rozdział 19. Inspiracje: artystyczna i edukacyjna315
19.1. Akademia Wyobraźni315
19.1.1. Założenia315
19.1.2. Działania dla dzieci i wśród nich316
19.1.2.1. Założenia ideologiczno-organizacyjne projektu317
19.1.2.2. Założenia merytoryczne318
19.2. Uniwersytet Uliczny320
19.2.1. Geneza320
19.2.2. Założenia ideologiczne321
19.2.3. Założenia organizacyjne323
19.2.4. Działalność Uniwersytetu Ulicznego324
19.2.5. Rezultaty i reperkusje325
Rozdział 20. Aktualne wzory aktywności kulturalnej Polaków w supermarkecie kultury328
20.1. O sensowności opisywania wzorów aktywności kulturalnej w wielozmysłowej kulturze iwentu328
20.2. Ciągłość i zmiana wzorów aktywności kulturalnej z epoki PRL330
20.3. Nowe wzory partycypacji kulturalnej w kulturze iwentu334
20.3.1. Wzór snobistyczno-ludyczny334
20.3.2. Wzór ekspresyjno-destrukcyjny336
20.3.3. „Apsydalno”-eskapistyczny wzór aktywności kulturalnej337
Zakończenie346
Bibliografia348
Indeks nazwisk348
Indeks rzeczowy348
Summary363

1.3.„Nowe”wupowszechnianiukulturywoświeceniu

zwłaszczanaprowincjidokońcapanowaniaAugustaII,azdaniemM.Klimowicza

jakonurtdrugorzędnytrwałjeszczewcałymokresiestanisławowskim.

Takwięcdziałaczeoświeceniowistanęliprzedpoważnym–wichmniemaniu–

zadaniemburzeniafeudalnychmitówiprzywilejówszlacheckich,uwolnieniaczło-

wiekaspoddominacjiautorytetuteologicznego,kształtowaniakulturozumuwy-

zwolonegozescholastycznychdogmatóworazupowszechnianiaopracowywanych

zasadsprawiedliwegosystemuspołecznego.

Wkulturzeliterackiejpojawiająsięnowewartości.Wdziełaliterackiewpro-

wadzanonowepostacierekrutującesięspośródmieszczaństwa,niemającecharak-

terujedyniemarginesowego,ewentualniekomicznego,dotejporyprzedstawiane

jakoniezdolnedoprzeżywaniawielkichiszlachetnychuczuć.Zakwestionowano

tymsamymwzorykulturyfeudalnej,wktórejjedyniewyżejurodzonymiałprawo

egzystowaćjakobohaterdziełliterackich.Działaczeoświeceniowiatakowalirów-

nieżKościółjakoinstytucjęsprawującą–dziękirozmaitymformomoddziaływania

(systemkultu,szkolnictwo)–kontrolęnadżyciemkulturalnymiumysłowymspo-

łeczeństwa,cowdzisiejszymjęzykumożnaokreślićsymbolicznąprzemocą(Bour-

dieau,np.1990).

Ideegłoszoneprzezencyklopedystówfrancuskichzostałyprzyswojoneprzez

polskichoświeconychprzedstawicieliszlachtyimagnaterii,którzydziękiwykształ-

ceniuzdobytemuweWłoszech,FrancjiiNiemczechdostrzeglikoniecznośćrozbu-

dzeniaumysłowegoikulturalnegowPolsce.Reformatorzyci,wimieniuwłasnym

czyteżmałejgrupy„postępowców”,zaczęlisięzmagaćzestaropolskątradycjąkul-

turalnąiwychowawczą,coprzychodziłoimzwielkimtrudem.Tradycyjniebowiem

myślący,niebezracji,wyczuwaliwnichzagrożeniedlaichdotychczasowychwzo-

rówiwartościkulturowychPolskiszlacheckiej.

Wokresieoświeceniapojawiająsięnowe,nieznanedotejporyformyupo-

wszechnianiakultury–czasopisma.WprawdzieOświecenieniewykształciłojesz-

czeokreślonychideiupowszechnianiakultury,alestaranosięupowszechniaćinne

dotejporyniedostrzegane.Donichnależałaprzedewszystkimideademokratyza-

cjispołeczeństwa,dalej–zwrócenieuwaginawartościkulturyludowej,następnie

narolęklasniższychwżyciuspołecznym.

Międzyinnymitewłaśnieideepropagowanonałamachczasopism,spośród

którychnauwagęzasługuje„Monitor”,jakoczasopismoobozukrólewskiego

(pierwszynumerukazałsięwroku1765),aprzeztrzypierwszelataorganobozu

reform.Redaktorzy„Monitora”reagowalinagłosyopiniipublicznejijednocześ-

niestaralisięwpływaćnaprocesyzachodzącewżyciuspołecznym,politycznym

jakrównieżnautrwalaniepotocznychwówczesnymokresiepoglądów,np.„Napieszczałcegrania

sposóbwynalazłniejakiPan,BożekPastuchów.KołoChlebachodzenianauczyłaCeres,stądChleb

DonaCereris,poSłowieńskuCarynazowiesię.APOLLOwymyśliłMedycynę,jakomwyżejnamie-

nił”(www.literat.ug.edu.pl).

Brak wyników

Upowszechnianie Animacja Komercjalizacja kultury

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra