Counselling

Teoretyczno-empiryczno-aplikacyjny (praktyczny) charakter rozprawy wskazuje na wyczerpujące, holistyczne, spójne i całościowe opracowanie problematyki procesu stymulowania twórczości dzieci i młodzieży oraz efektów tej stymulacji. Warto tu podkreślić, że Autorka podjęła bardzo odważną decyzję dotyczącą wyboru rzadko stosowanego w nauce podejścia pedagogicznego polegającego na opracowaniu uniwersalnego, ciekawego, autorskiego programu rozwijania twórczości dzieci i młodzieży oraz objęcia badaniami eksperymentalnymi tak szeroko określonej wiekowo próby badanych, to jest dzieci i młodzieży od 7 do 17 lat. (…) W monografii mamy więc do czynienia zarówno z badaniami podstawowymi, jak i stosowanymi ‒ a patrząc na to z innej strony ‒ z badaniami interdyscyplinarnymi lokującymi się głównie w psychologii i pedagogice (…). Rozprawę cechuje bardzo wysoki poziom merytoryczny, jest to dzieło przemyślane, twórcze, świadczące o wysokich kompetencjach naukowo-badawczych, bardzo dużym nakładzie pracy. Stanowi znaczące osiągnięcie w dziedzinie polskiej pedagogiki, ze względu na zastosowania w praktyce edukacyjnej oraz ogólny wysoki poziom metodologiczny.

Z recenzji dr hab. Janiny Uszyńskiej-Jarmoc, prof. UwB

Praca Ewy Wiśniewskiej jest znakomitym, dojrzałym i rozwiniętym studium empirycznym, jakich próżno szukać w polskiej, i nie tylko polskiej, pedagogice/psychologii twórczości. Autorka podjęła się trudnego i złożonego zadania teoretyczno-badawczego i na kartach książki daje świadectwo rozwiniętych kompetencji naukowych (…). Głęboka wiedza teoretyczna, świetny warsztat badawczy, umiejętności analizy statystycznej oraz dyskursywność wywodu pozwoliły Jej na stworzenie pracy, która wzbogaca dorobek dyscypliny o dzieło znaczące. Podkreślę jeszcze raz – w polskiej literaturze naukowej na ten temat nie ma dzieła o podobnej randze.

Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Szmidta, UŁ