Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
blasku.Alezato,ciągletymsamym,znanymjejgestempoprawiał
bujnączuprynę.
–Niewierzę,tylelat...Cotutajrobisz?–zapytał,szczerze
zaskoczonyspotkaniem.
–Wracamdodomu.
–Ktośmimówił,żewróciłaśdoSzczecina,aleniebardzo
wtowierzyłem.
–Cowtymdziwnego?
–Ty,zeswoimiambicjami,wSzczecinie?Powinnaśrobićkarierę
wWarszawie,WrocławiualbowKrakowie.
–AwSzczecinieniemożnarobićkariery?–zapytała.
–Można,alechybanamniejsząskalę–zawahałsię.
–Mnieskalanieinteresuje.Chciałamtutajwrócićiwróciłam
–odpowiedziałaniecozirytowana.Abyuniknąćdalszejrozmowyojej
wyborach,zapytała:–Acouciebie?
–WczorajprzyjechałemzParyża.Byłemtamnakonferencji.
Zostałemkilkadnidłużej,żebypołazićpomieściezakochanych.
Rzeczywiście,łatwosiętamzakochać.
–Aconatotwojażona?
–Niemamżony.–Spojrzałnaniąprzenikliwie.Zacząłnerwowo
poprawiaćkołnierzkurtki.Spuściłwzrokiniebardzowiedział,
cozrobić.Niezwróciłanatouwagi.
–Nicdziwnego,żezostałeśwParyżudłużej.
–Tak...–urwałwpółsłowa.
–Zostałeśczłowiekiembezzobowiązań,jakośtomnieniedziwi
–powiedziałazdoząironii.
–No,jakieśtamzobowiązaniamam,bezprzesady.–Twarz
musięniecorozświetliła.–Dużopracuję,spotykamsięzludźmi,
wtensposóbzarabiamnażycie.
–Niezmyślaj,przecieżtrochęcięznam,aprzynajmniejznałam.
–Niemasensuwracaćdoprzeszłości–powiedział.–Radzęsobie
dobrzeiniechjużtakzostanie.Spotkajmysięwjakichśbardziej
