Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wyrostek.
–Rzeczywiście.–Samłapięsięwewskazanemiejsceizulgą
stwierdzam,żeiumnietakąwypustkędasięwyczuć.Niejestmoże
nazbytwydatna,alejejzarysewidentnieznajdujępodopuszkami
palców.
–Profesormiałwielkiiwydatnyguzlogiczny,noaja…
–mecenasuśmiechasiędomniejakdziecko–ajamamdwa.
–Cośtakiego!–Tonaprawdęciekawe.
–Nozobacz.–Bierzemojąrękęiprzykładadoswojejgłowy.
Trochęsięboję,żebymnietenguzsamniewiemco…nieporaził?
Rzeczywiścieczujęjednak,żemecenastoegzemplarzkolekcjonerski,
onmadwaguzy.
–Czujesz?–pyta,niepuszczającmojejręki,dopókinie
potwierdzę.
–Rzeczywiście.–Uśmiechamsię.
–Iprofesormniezłapałzałebimówi:„OJezu,dwaguzylogiczne,
nototybędzieszmoimasystentem”.Coprawdatoniewyszło,
bobyłemwinnymzakładzie,alewtymsamyminstytucieibardzo
bliskoznimwspółpracowałem.
Innyadwokat,równieżpoPoznaniu,przyznaje,żeZiembińskibył
oryginalny.
–Miałswojąosobowośćibyłbardzocharakterystyczny.Nie
tocodziś,ciwypacykowanigarniturowcy.Niedbałosiebie.Kiedyś
przyszedłnazajęciawdwóchkrawatach.Krawatnakrawaciemiał,
takibyłroztargniony.Noalelogikbyłzniegonieztejziemi.Twórca
iwielkiteoretykpojęciaprzepisuinormyprawnej,wzajemnego
wynikanianormzprzepisów,nowielkiuczonypoprostu.Jeździł
syrenką,proszępana,takimsamochodem.Niewiem,czypanwie,
kiedyśbyłytakiesamochodysyrenki.
–Ajakże,pamiętam.
–Onmiałprawiedwametrywzrostu,bardzowysokiiłysy,głowę
miałtaką,jakKoszałekOpałek.Bardzocharakterystycznapostać:łysol
zdługiminogami.Ijakwsiadałdotejsyrenki,któraparkowałaprzed
aulą,torobiłspecjalnietakicyrk,żenawetwiarawychodziła
nabalkon,żebypatrzeć,jakpanprofesorsiędosyrenkipakuje.
Najpierw,proszępana,pakowałdupę,apotemnogi,przyczymjedną
