Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12
DawidKobiałka,KorneliaKajda,ArkadiuszMarciniak
ostatnichlat.Chodziłonamozebraniewjednymopracowaniudoświad-
czeń,przemyśleńnadtegorodzajubadaniamiwPolsce.Obecnietakiej
monografiibrakujewrodzimymdyskursie.Podstawowąizasadnicząjej
ideąbyłaprezentacjacelów,założeń,metodiwynikówwypływających
zpolskiejczęścirealizacjiprojektuCARE(Kobiałka2020;Kajda,Ko-
białka2021).Możeonstanowić,jakgłębokowierzymy,punktwyjścia
imodelkolejnychprzedsięwzięćzzakresucommunityarchaeologywPol-
scewnajbliższychlatach.Wzwiązkuztymksiążkazostałapodzielonana
trzyczęści,którekoncentrująsięnaróżnychwymiarachimanifestacjach
archeologiiwspólnotowejwkraju–sąto:CzęśćI:Demokratyzacjaprzeszło-
ści–archeologiawspólnotowawteoriiipraktyce,CzęśćII:Wtrosceodziedzi-
ctwo,CzęśćIII:Archeologiaispołeczeństwo:polskiedoświadczenia.
ZamierzeniemCzęściIbyłozarysowanieszerszegorozwoju(pro)spo-
łecznieukierunkowanejarcheologiiwspólnotowejwujęciuzarównoteo-
retycznym,jakipraktycznym.Dlazrozumieniaorazukazaniaogólnych
implikacjiznichwynikających,Autorzyzostalipoproszenioodniesieniesię
doostatnichrefleksjinatychpolachweuropejskiejiświatowejnauce.Tutaj
zajedenzgłównychaspektówuznanoprocesotwarciasięarcheologiina
zmiany,czasemokreślanemianemdemokratyzacjiprzeszłości,wolnegodo-
stępudowynikówpracnaukowych(archeologicznych),iszerszejspołecznej
kontroliorazimplikacjiwynikającychzprowadzeniabadańarcheologicz-
nychdladobrawspółczesnychorazprzyszłychpokoleń(np.Tomas2010).
CzęśćIotwieraArcheologiawspólnotowajakoprzejawspołecznegoza-
angażowaniadyscyplinywteraźniejszośćMichałaPawlety(np.2016,2019,
2020)–poznańskiegoarcheologa,odwielujużlatzajmującegosięzawo-
dowoanaliząróżnegorodzajuprzejawówarcheologii,jejwytworów,dzie-
dzictwaprzeszłościwewspółczesnychkontekstachspołecznychikulturo-
wych.Autoromówiłliczneprzykładypublikacji,projektóworazdziałań
archeologicznychzrealizowanychnaprzestrzeniostatnichlatweuropej-
skiejipolskiejarcheologii.Coważne,wtekściezostałapodkreślonaistotna
cechaarcheologiiwspólnotowej,odróżniającająodwieluwcześniejszych
inicjatywspołecznychikulturowychwarcheologii(por.Chowaniec2010;
Chowaniec,Więckowski2012).Ostatnioodchodzisięodtzw.modelu
edukacyjnego,wramachktóregospołecznaikulturowarolaarcheologii
masprowadzaćsiędoedukowaniaszerszychmasspołecznych(Holtorf
2007b).Takiepodejście,upraszczająceisprowadzającedemokratyzację
przeszłościdojednostronnegoprzekazuwiedzyeksperckiej,niedocenia
partycypacyjnegopotencjałubadańarcheologicznych–niedostrzegatakże
aktywnej,wartościowejstronylokalnychspołeczności,mogącejstanowić
komponentwieluprojektówarcheologicznych.Toteżzresztądziejesię
weuropejskiejipolskiejarcheologiinaprzestrzeniostatnichlat,coPawleta
