Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
igwarneulicemiasta.
–Czyzaszłoconiezwykłegoodczasunapisania
domnielistu?–zapytałKragprzyjaciela.
–Odprzedwczorajszegowieczora?Nic.
–Atwojepodejrzenia?
–Mojepodejrzeniarosnązminutynaminutę.Jednak
pytaszmniesięwtensposób,jakgdybyśbył
wtajemniczonywcałąsprawę.
–Najzupełniejsięmylisz.Niemamnajmniejszego
pojęcia,cotozasprawa.Stawiampytanieogólne.
Sankiwysunęłysięzmiastaimknęłypotwardej
zamarzniętejziemi.Drogabiegłakołoogromnejpańskiej
siedziby,skręcałacałkiemnaprawoiznaczyłaprostąlinię
wśniegiemokrytychpolach.
–Ślicznietu,prawda?–zawołałHøftiwskazałręką
naskrzącesiępola.–Ślicznywidok,świeżepowietrze,
doskonałykoń,noiciepłefutro.Czegóżmożnawięcej
żądać.
AsbjørnKragporuszyłsięniecierpliwie.Stanowczonie
miałzrozumieniadlawidoków.
–Abyczasunietracić–mówiłKrag–powiedz
miraczej,jakicelmiałotwojezaproszenie.Sądzę,
żechybanicpoważnego
–Zczegotownioskujesz?
–Wprzeciwnymbowiemrazieniebyłbyśtak
zadowolonyiniezachwycałbyśsięnastrojami.Idęjeszcze
dalejipowiem,żecałasprawaciebieniedotyczy.
–Maszsłuszność.Istotnieniedotyczyonamnie,ani
