Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tabiernośćnabytaprzedekranemtelewizyjnym
sprzyjatakżestępieniuwrażliwościemocjonalnej.Wten
sposóbzmniejszasięwrażliwośćdzieckanaból,
cierpienieczyponiżenieinnych.Małyodbiorcamoże
takżeuczyćsięagresji,obserwujączachowanie
bohaterów,natomiastnadoznaniestrachuczylękumoże
reagowaćtak,jaknainnesytuacjestresowe,
amianowicieagresją.Takaformazachowaniachwilowo
zmniejszaniepokójidlategomożezostaćsilnie
utrwalona.Niedarmomówisię,żelękiagresjatodwie
stronytegosamegomedalu.
Dlastarszychdzieciemocjeprzeżyteprzedekranem
sątworzywemdlaichimaginacji.Wyobrażająsobie
sytuacje,zdarzeniaisameichwtejformiedoświadczają.
Tewyobrażonesytuacjemogąbyćsilnymstymulatorem
przeżywanychlęków.Jedenzmoichmałychpacjentów
poobejrzeniukilkufilmówonajeździekosmitówbałsię
nawetnamomentzostaćsamwpokoju.Ciągle
sprawdzał,czypodłóżkiem,zaszafą,zaoknemnieczają
siępodstępneufoludki.Niepotrafiłskoncentrowaćsię
nażadnejczynnościzwyjątkiemstałegosprawdzania.
Togonieuspokajało,ponieważpermanentnylęktkwił
wnimsamym,aodsiebieniemógłprzecieżuciec.
Właśnietakielękiwytwórczemogąbyćwyzwalane
przezniektórefilmy,zwłaszczate,którekoncentrująsię
nastraszeniu.Żyjemywświecie,wktórymsztuka
masowajestcorazbardziejnaturalistycznai–
paradoksalnie–wymagałabyszczególniedojrzałego
odbioru.
Zatemfilmitelewizjadośćskuteczniestrasząnasze
dzieci.Alejakżeczęstomy–rodzice–czynimytosami,
kierującsiębłędniepojętymdobremdziecka.
Szantażujemyje,straszymyczarownicączyCyganem,
któryprzyjdzie,bydzieckozesobązabrać.Wtensposób
częstowymuszamyokreślonezachowania,niebacząc
