Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tozrozumiałe,żechciałbymotrzymaćgozpowrotem.
Któregośdniastatekzksiężniczkamiprzepływałwpobliżuwyspy.
Ponownierozszalałasięstraszliwaburza,agdykrólewiczdostałsię
napokład,wszyscyspali;każdaksiężniczkaprzyswoimksięciu.Tylko
najmłodszależałasamotnieznagimmieczemoboksiebie.Przedjej
koją,nadeskach,spałRudyRycerz.Książęzabrałmiecz
ipowiosłowałzpowrotem.Niktniezauważył,żeodwiedziłstatek.
Książęciąglebyłniespokojny,niecierpliwiłsięichciałruszać
przedsiebie.Kiedydoupływusiedmiulatbrakowałotylkotrzech
tygodni,króltrollirzekłdoniego:
–Jakwidzę,niechceszzostaćumnienastałe,gotujsięwięc
dopodróży.Pożyczęciżelaznąłódź,którapłyniesamapowodzie,gdy
tylkopowiesz:„Łódko,pędźnaprzód!”.Włodzileżyżelaznakłoda,
podnieśjąniecowgórę,gdydostrzeżeszstatekztwoimibraćmi,
awtedydostanątakdobrywiatrwżagle,żezapomnąobrócićsię
zatobą.Kiedyznajdzieszsięwpobliżustatku,podnieśżelaznąkłodę
ponownie,awtedyzerwiesięburzaiwszyscybędąmielicośinnego
doroboty,niżrozglądaniesięzatobą.Gdyjużminieszstatek,podnieś
kłodęporaztrzeci,leczuczyńtoostrożnie,izarazteżopuśćją.
Wprzeciwnymrazierozszalejesiętakaburza,żezginieszzarównoty,
jakiwszyscyinni.Jaktylkoznajdzieszsięnalądzie,niepotrzebujesz
martwićsięołódź;zepchnijjąnawodęipowiedz:„Łódko,wracaj,
skądprzybyłaś!”.
Itakwkońcuksiążęwyruszyłwpodróżdodomu.Otrzymał
mnóstwozłota,srebraikosztowności,apozatymlnianepłótno
imnóstwostrojów,któretrollowaksiężniczkauszyłaspecjalniedla
niego.Byłterazbogatszyodktóregokolwiekzeswoichbraci.
Ledwowsiadłdołodziizawołał:„Łódko,pędźnaprzód!”–już
łódźprułapofalach.Kiedydostrzegłprzedsobąstatekbraci,podniósł
żelaznąkłodęitamcidostalitylewiatruwżagle,żezupełnie
zapomnieliobrócićsięzanim.Znalazłszysięobokstatku,znowu
podniósłniecokłodę,awtedyrozpętałasięprawdziwaburza.Fale
pieniłysięiwznosiływysoko,abałwanyzalewałyokręt.Niktzzałogi
nierozglądałsięzanajmłodszymksięciem,gdyżwszyscymieli
