Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
Piekłoistnieje.Przynajmniejnaziemi.
Wydarzeniaopisanewtejksiążcesąprawdziwe.Dlategotrudno
wnieuwierzyć.
***
TegodniarunęłacałaprzyszłośćMariiHattowskiej,drobnej,malutkiej
kobiety,odznaczonejwczasiewojnyKrzyżemWalecznych
idwukrotnieKrzyżemZasługizMieczami.
Byłolato1946roku.Mariaboleśniejużnaresztężyciazapamiętała
datę:19lipca.SiedziaławwarszawskimwięzieniunaMokotowie
fałszywieoskarżonaoszpiegostwo.
Wiedziała,żebędąbić.Wszyscywwięzieniuotymsłyszeli.Kiedy
wieczoremtegodniawyprowadzanojązceli,koleżankazawiesiłajej
naszyiswójmedalik.
Zaprowadzonojąnaprzesłuchanie;wpokojuczekałoośmiu
mężczyzn.ByliwśródnichJózefRóżańskiiAdamHumer.
–Różańskizacząłpierwszy–opowiadałamiMariaHattowska.
–Kopnąłmnie,ażspadłamzkrzesła.Humerbiłnahajką.Miała
nakońcukulkę,któraprzyuderzeniachprzecinałaskórę.Celował
wnerki.Liczyłswojeuderzenia.Przystopięćdziesiątympowiedział,
żebygozastąpili,bosięzmęczył.Dostałamnastępnestopięćdziesiąt,
ażsięprzestraszyli,żeuniknędalszegośledztwa.Wezwalilekarza.
Agoniajestprzyjemna–zapamiętała.
–Nieczućwogólebólu.Lekarzjednakprzygotowałzastrzyk,
ajawykręcałamrękę,żebyniemógłsięwkłuć.Chciałamumrzeć.Ale
udałoimsięmnieuratować.
Gdymówiłatesłowa,miałaosiemdziesiątdwalata.Mieszkała
napiątympiętrzewdomubezwindy.Oddychałaztrudem.
–Dodziśzpowoduuszkodzonychnerekcierpięnanadciśnienie.
Niewyszłamzamąż,żebyniebyćdlanikogokłopotem.
Iwspominałaonajgorszym:
–Bilimniewkrocze.Potymjużniemogłammiećdzieci.
