Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Ojakpięknieksiężycwschodzi!—zawołała.
—Ach,prawda!—potwierdziłaksiężnaIdalja.—Votrebras,
książęLeonie.Nudzimiętodługiestanie.Przejdziemysiętrochę
iprzyjrzymytejnowejdekoracji.
—KiedymbyłarazostatniwHiszpanji...—zaczęłapanna
Lawinja.
Naglepotknęłasięokogośiurwała.
ByłtokozakSiła.Pochylonynaprzód,rękąprzysłaniającoczy,
wpatrywałsięwtęjasnośćokiemrozszerzonembezmiernątrwogą
izgrozą.Był,jakpijanyinanicniepomny.Zcieniaiubocza,gdzie
stałdotąd,wyglądającrozkazówpańskich,wyszedłażnaśrodek
tarasu,atrąconyprzezpannęLawinję,anisięporuszył,aniusunął,ani
opamiętał.
Szczególnieboteżwschodziłdziśksiężyc.
Jasnośćowastaławysokonadziemiąizalewałaszybkocały
widnokrąg.Podniąbyłojeszczebardzociemno,ciemniejniżeli
gdzieindziej.
PannaLawinjaspojrzałanapokojowca,izwracającsiędoidącego
zaniąbaronaAmadeusza,zauważyła:
—Tenczłowiekcierpiwidocznienalunatyzm.Patrzpan,ani
słyszy,anirozumie.
Baronkońcemlaseczkidotknąłramieniapokojowca.
—Cóż,drabie,możedasznamprzejście!—zawołał.
Siła,zwykletakżywyiuprzejmy,terazzaledwieokroksięusunął
iniezmieniłpostawy.
WtejżechwilizatrzymałsięksiążęLeon.
—Zdajemisię,żeśmysięzawiedli—rzekł.—Towidowisko
przechodziwcośniecodziennego.Topożar!
—Pożar!temlepiej!—zawołanochórem.—Ceseraplusgrand
rose!
—Alecosiępali,Lwie?—zawołałaksiężniczkaIza.
—Tegoniewiem,alemożemyposłaćnazwiady,jeślicię
tozajmuje.Siła!
Kozaknadźwiękgłosupanaoprzytomniał.
