Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Cairen.DrapieżcaRW2010
Staragwardia
–Każdywjukachznajdziebaranieskóry,suszonemięso,hełmidobrąszablę.
Sąwasze.Traktujciejejakozadateknapoczetprzyszłychłupów.–Yasarwskoczył
nagrzbietwierzchowcaiująłwodze.–Zamną.PanWangczekananaswgórach.
–Niemieliśmyszukaćgrobuwdolerzeki?–zapytałCairen,chwytającstojące-
gonajbliżejkoniazauzdę.
Tuerspojrzałpozebranych.
–Czyhająjużtamniektórzyzwaszychznajomych–rzuciłiskierowałwierz-
chowcawgóręstrumienia.
Olbrzymodczekał,ażOmer,prowadzącynowegokoniajakoluzaka,ruszyza
oddalającymsięYasarem,idopierowtedypodążyłzanimi.Bezwzględunaostrzeże-
nieprzywódcy,woczachpokonanegoTuerawciążtliłsięogień.Cairenwiedział,że
odterazmusiczęściejniżzwykleoglądaćsięzasiebie
***
–Kimjestem!
GrubasistotnepochodziłzGoryo.Wedlewłasnychsłówbyłniezrównanym
włamywaczem,odlatbrawurowookradającymurzędyigrobowce,kupieckieskłady
ipałace.Wnoszączestanuodzieżyifaktu,żezamiastwbogatychmiastachwciąż
broniącejsięprzednomadamiPołudniowejCzungii,tkwiłwXingchangu,byłraczej
pospolitymrzezimieszkiem.TęjednakkonkluzjęCairenzachowałdlasiebie.
–ŻadenzniegonpanWang”,nawetślepywidzi,żetoMengut,iniebylejaki.
Wiesz,kto?–ciągnąłniezdrowopodekscytowanyKim.
Siedzielinałagodnymzboczu,wgłębokiejdolinienadwartkimpotokiem.Ni-
żej,wokółogniska,wbaranichskórachleżelijużOmerorazMengutowdzięcznym
imieniuDżede,iJugurzwącysiędźwięcznieTurghun.Cairenowiniepaliłosięjed-
nakdośmierdzącejbaranicy,zwłaszczażemiałtrzymaćpierwsząstraż.
Terazpokręciłgłową.
12
