Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Cairen.DrapieżcaRW2010
Staragwardia
dłach.Dziewczyna,choćprostoodziana,miaładelikatnerysyijasnącerę,nietypową
uwieśniaczki.Wtejjałowejdziczyemanowałapięknemniczymkwiatmodregoloto-
sunapustyni.
Jedenzmężczyznmówiłpoczungijskulepiejniżstarzec.Napytanieogrobo-
wieczdecydowaniepokręciłgłową.
–Nicniewiemy.Żyjemytuspokojnie,siejemyizbieramydaryziemi.Nigdy
niebyłotużadnegoCesarza.
Zchatzaczęliwychodzićwieśniacy.Większośćzpustymirękami,alekilku
trzymałomotykialboukośnieściętebambusowekije.
NamiestnikskinąłnaYasara.Chwilęnaradzalisięszeptem.PotemTuerdałznak
Omerowi,DżedeiTurghunowiiznienackaspiąwszykonia,roztrąciłludzinaboki.
Całaczwórkapomknęławgłąbosady.
–Chcemyobejrzećwasząwioskę–głośnopowiedziałRagan.–Jeśliistotnieni-
czegoniewiecie,zostawimywaswspokoju.Jeślizaścośprzednamiukrywa-
cie–wyszarpnąłszablę–będzieciemusieliwszystkowyznać!
Fengpowtórzyłgroźbęwysokim,drżącymzniepewnościgłosem.Cairenpoczuł
naplecachzimnydreszcz.Ztwarzywieśniakówbiłstrach,aleidziwnadeterminacja.
Oiletopierwszewidywałażzaczęsto,totegodrugiegonierozumiał.
ObokKimsięgnąłposzablę.Ręcemudrżały.
–Zostaw–syknąłolbrzym.–Nieprowokujichniepotrzebnie.
Brzuchaczposłusznieznieruchomiał,aledłońtrzymałnarękojeści.
–Niczegoniewiemy!–dobitnieodparłsynwójta.–Zostawcienaswspokoju.
Wasjestkilku,anasstu!–krzyknąłnagle.
Cairenspojrzałpowieśniakach.Niebyłoichstu.Możepołowaztego;wliczając
starcówidzieci.
Narzędziarolniczeprzeciwkoorężowijużnierazsplamionemukrwią.
17
