Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sobiedrogędosali,gdzierosyjscydygnitarzerozmawiali
zburmistrzemChicago.
Opowiadałatakobrazowo,jakbybyłatamosobiście.
–Mamo,proszę,powiedzmi,żenieposzłaśrazemznim
doratusza.
–Oczywiście,żeposzłam!Potrzebowaliśmyjaknajwięcejludzi,
żebywywrzećnaRosjanachodpowiedniewrażenie.Byłoznami
jeszczesiedeminnychosóbzTowarzystwaPolskiego.Jakojedyna
kobietawgrupie,niezostałamaresztowana,alewszystkichmężczyzn
zabrali.Powiedziałamim,żeniedługosiętampojawisziwyciągniesz
ichzwięzienia.Mójsyn,mówię,jestznanymprawnikiemwfirmie
Hartman’s.Onizresztąwiedzielitojużwcześniej,boprzecież
chwalimysiętobąprzykażdejokazji.–Uszczypnęłagowpoliczek.
–Jesteśmyzciebietacydumni.
Zackzagryzłwargi.Nieporazpierwszy–izpewnościąnieostatni
–przyjdziemuwnieśćkaucjęzaczłonkówpolskiejspołeczności,
którzytrafilidoaresztu.Czyoninaprawdęmyśleli,żemachająctutaj
szabelką,zwrócąnasiebieuwagęcara?Żektokolwieksięnimi
przejmie?Dobrzeprzynajmniej,żemamanietrafiłazakratkiinie
musiałaznosićwięziennychniewygód.Zackprzycisnąłjąmocno
dosiebieipocałowałwczoło.Sercemusiękrajało,gdyobserwował
jejpoświęceniedlasprawy,którejitaknigdyniezdoławygrać.
Angażowałasięwniąprzezcałeswojesześćdziesięcioletnieżycie
izapewneniezłożybroniażdośmierci.
–Cośsięstało?–zapytałLouisHartman,którypojawiłsię
wdrzwiach,ubokuobwieszonejbiżuteriążony.Zackpoczuł,jak
matkakulisięwsobie,naglezawstydzonaswoimlichymubiorem
wobecwyzywającejelegancjiJosephine.Aprzecieżniemusiałasię
wstydzić.Hartmanowiedoskonalewiedzieliopoplątanychkorzeniach
tejrodziny.
Zackwyprostowałsię.
–Ojciecpotrzebujemojejobecnościwdomu–powiedział
wymijająco.
Hartmanzaciągnąłsięcygarem,któreżarzyłosięcorazjaśniej
natlezapadającegozmroku.
–Jakieśproblemywzakładzie?Czyonnadaltampracuje,potych
