Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Noisięwyjaśniało,jakimpalcełamali,jakpodtapiali
albojakbilibezprzerwy,przezgodzinę,zawiniętych
wdywan,jeśliichzeznaniabyłynaprocesiepotrzebne,
gdziemusieliwyglądaćprzyzwoicie,aniejakmięso
nabitkitłuczkiemrozklepane.
Ajawiedział.Izazdrościlimitegotowarzyszemoi
wmiejscu,któregonazwyniechcęwymieniać,wiedział
ja,takżepróbowałjauciec,ajednegoztych,comnie
aresztowali,nawetwpyskjastrzelił.Zrobiłjawszystko,
comógł.Janieposzedłpodobroci,onie.
Ktośmógłbypomyśleć,żeżadnaróżnica,wmiejscu,
któregonazwyniechcęwymieniać,siedziałjataksamo
jakoni,ajednakróżnica,jaksięsiedzizdychąiwnocy
czełowiekpytasamsiebie,cobybyło,gdybystawiłopór.
Jasobietegopytaniazadawaćniemusiał,aprofesor
owszem,cowzasadzieniemiałoteżspecjalnego
znaczenia,żesobietopytaniezadawał,bogowkońcu
dwóchworów,towspomnianywcześniejRebaneiniejaki
Gabaidze,októremopowiempotem,otóżcidwaurki
gozgwałciliizabilipewnejnocy,potemjaknawyrębie
procentuwyrabotkioddaćniechciałGabaidzemu.Dwa
dniwcześniejkazalizekowi,cosięzajmowałwięziennymi
obrazami,wytatuowaćprofesorowinaczolesłowo
„петух”igwiazdęDawida,potemjakzmusili
godouczynieniaGabaidzemuusługiustami,dogardła
nóżprzykładając.Oczywiściebyłtotatuażprzymusowy,
profesornawetniepróbowałsięprzednimbronić,
bowiedział,cobędzie,jakodmówi–Rebanepowiedział,
żejakbędziesięrzucał,tomutoporemłebodrąbieina
odrąbanym„петух”wydziarają,więcjaktamprofesor
woli.Nowięcwolałnagłowienieodrąbanej.Ipotem,
następnegodnia,leżącnocąciemnąnapryczach,
wszyscyudawalimy,żewcaleniesłychać,jaksię
RebanezGabaidzemśmiejąidyszą,ijakprofesorwyje,
jakgoprzełożyliprzezławę,ręcedonógławy
przywiązali,ściągnęlizzadkaspodnie,Gabaidzemupętlę
naszyjęzałożyłizaciągnął,żebyprofesornogaminie
kopał,żejakbędziekopał,tozaduszą,notoiniekopał,
przyduszonyodrazu,iRebane,wielki,wytatuowany,
