Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jeślikonieczniechcesztakmyśleć,nicnatonieporadzę
–skonstatowałaNikolska.–Totwójwybór.Możeszraznaza-
wszeprzyjąć,żeKonradNikolskibyłtwoimojcemlubdręczyć
sięwątpliwościami.Jazaciebietegonierozstrzygnę.
Marylawestchnęła.Niezostałojejnicinnego,jakdopisaćko-
lejnąpozycjędolistywielkichniewiadomych.
KilkadnipóźniejMarylastanowczooznajmiłamatce,żewybiera
siędostolicy.
–Adzieci?–Alicjazaatakowałazinnejstrony.–Będzieszje
ciągnąćzesobądogruzów?Nie,oczywiściezamierzaszzostawić
jetutaj.Konrada,potakciężkiejchorobie!Karola,któryniema
jeszczenawetpółroku!
–Przecieżjatorobiędlanich!–zawołałaMaryla.–Muszęmy-
ślećoprzyszłościdlachłopców,niemożemycałeżyciesiedzieć
paniJaskółcenagłowie!
–Hola,hola.–Gospodyni,którawłaśnieweszłaznaręczem
drewna,dosłyszałaostatniesłowa.–Powinnamzłoićciskórę.
Myślałam,żejesteśmyjakjednarodzina,atymiwyskakujesz
zczymśtakim.
–Bojesteśmyrodziną–potwierdziłałagodnieMaryla.–Ale
właśniedlatego,żekochampaniąiTadzia,niechcęwamciążyć
dłużejniżtokonieczne.
–Topowieciemi,ocoznówsiękłócicie?
PowysłuchaniuargumentówstronJaskółkaprzyznałarację
Maryli.
–Niechjedzie.PrzecieżWarszawaniejestzagórami,raptem
trzydzieścikilometrówstąd.Rozejrzysię,awrazieczegowróci
donas.Tylkotrzebazałatwićwewsizedwiebutelkisamogonu
nadrogę,bototeraznajpewniejszawaluta.
37
