Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Rzeczywiścienikt,prawda?Możebędęmusiałasprzedaćwasobie
naczęści.–Adrisięgnęłaprzedsiebieizaczęłabawićsię
niewykończonymbrzegiemrękawaPearl.–Nieobchodzimnie,jak
naprawisztenautolot,mabyćgotowydobalu.Itanio.Niechcę,żeby
takupazłomuzalegałanacennymmiejscuparkingowym.
Cinderwsadziładłoniewtylnekieszenie.
–Mówisz,żejeślinaprawięautolotizałatwięsobiesukienkę,
tobędęmogłapójśćwtymroku?
KącikiustAdriskrzywiłysięnieznacznie.
–Znalezienieczegośprzyzwoitego,cozakryjetwoje…–spojrzała
nabutyCinder–ekscentryczności…będziegraniczyłozcudem.Ale
tak.Jeślinaprawiszautolot,tomyślę,żebędzieszmogłapójśćnabal.
PeonyposłałaCinderzszokowanypółuśmiech,alejejstarszasiostra
odwróciłasięwstronęmatki.
–Chybażartujesz!Ona?Znami.
Cinderprzycisnęłaramiędoframugi,starającsięukryćprzedPeony
swojerozczarowanie.OburzeniePearlbyłoniepotrzebne.Naskraju
polawidzeniaCinderzamigotałopomarańczoweświatełko–Adrinie
miałazamiarudotrzymaćtejobietnicy.
–Notolepiejpójdęszukaćtegomagnetpasa–powiedziała,starając
sięwyglądaćnarozochoconą.
AdrimachnęłarękąnaCinder,ponownieskupionanasukience
Pearl.Milcząceodprawienie.
Cinderjeszczerazrzuciłaokiemnawystawnesuknieswoich
przyrodnichsióstr,poczymwycofałasięzpokoju.Ledwieodwróciła
sięwstronękorytarza,gdydotarłdoniejpiskPeony.
–KsiążęKai!
Nieruchomiejąc,Cinderspojrzałazpowrotemnaekranet.
Powiadomieniaopladzeustąpiłymiejscatransmisjinażywozsali
prasowejpałacu.KsiążęKaiprzemawiałdotłumudziennikarzy
–zarównoludzi,jakiandroidów.
–Włączdźwięk–powiedziałaPearl,odsuwającodsiebieszwaczkę.
–…badańtonasznajwyższypriorytet–mówiłksiążęKai,opierając
dłonieobokimównicy.–Nasinaukowcysązdeterminowani,
bywynaleźćszczepionkęnatęchorobę,którazabrałajużjedno
zmoichrodzicówigrozizabraniemdrugiego,atakżedziesiątków
tysięcyobywateli.Okolicznościsąjeszczebardziejrozpaczliwe
wobliczudzisiejszegowybuchuzarazywgranicachnaszegomiasta.
Niemożemyjużtwierdzić,żetachorobadotyczytylkobiednych,
wiejskichspołecznościkraju.Litumozazagrażanamwszystkim
