Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wydawałomusięjednak,żenawetnumerynadrzwiachsątakiesame.
Zapukałdopierwszychpolewo.
OtworzyłaNatalia.Araczejosobadozłudzenia
jąprzypominająca.Miałaczarne,bezduszneoczy,któreniemogły
należećdoczłowieka.Wswoimśnie,zupełnieinaczejniżnajawie,
Błażejpojąłtoodrazu.
Zapragnąłuciecodtejpotworzycyotwarzyjegosiostry,leczona
byłaszybsza.Złapałagozanadgarstekiwciągnęładomieszkania.
–Zobaczcie,ktosięzabłąkał!–krzyknęła.
Zkuchniwychyliłysięistotywyglądającejakmamaitata.
PrzystanęłynadBłażejem,świdrującmalcaczarnymispojrzeniami.
Odsłaniałyzębyicmokały.
–Małyludzik–powiedział„tata”.
–Zabłądziłeś,ludziku?–spytała„mama”.
Zaśmialisięszyderczo,aBłażejpomyślał,żeoszalejezestrachu.
Wtedyzobaczył,ktowyglądazzarogukorytarza...
Spojrzałnawłasnegosobowtóraiobudziłsię,bogrozakoszmaru
stałasięniedozniesienia.
+++
NieznajomyodjąłpalceodskóryBłażeja,tenzaśwyrwałsię
zeświatawspomnień.Dyszał,niepotrafiącuspokoićoddechu.
–Zapomniałemotymśnie–wyjąkałwreszcie.–Wyrzuciłem
gozgłowy.
–Toniebyłżadensen.Nieobudziłeśsięwtedy,alezemdlałeś...
–Co...
Błażejniedokończył,bomężczyznanahuśtawceobokodrzucił
kaptur,ukazującswojeoblicze.Identyczneztym,któreBłażejoglądał
wlustrze.
–Ty...tyjesteśmoim...
–Sobowtórem?Doppelgangerem?ZłymBliźniakiem?Przezwieki
