Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Większośćznasdomomentuznalezieniasięnaoddzialediabetologicznymniewie-
działanawetoistnieniucukrzycytypu1.Kiedyprzyszedłlekarzdiabetologipo-
wiedział,żemójsynmacukrzycętypu1.,przeżyłamszok.Spojrzałamwjegopełne
współczuciaoczyibyłamwstaniezapytaćtylkoojedno:nOK,akiedygoPanztego
wyleczy?”
.Zaskoczonylekarzodpowiedział:nBardzobymtegochciał,aletoniemożli-
we”
,poczymwyszedł.Toodinnychrodzicówcukrzycowychnaoddzialedowiedzia-
łamsię,żezaczęliśmynowyrozdziałnaszegożycia,aprawdziwawalkajestdopiero
przednami.
Jakieemocjetowarzysząpierwszymdniomżyciazcukrzycą
ijaksobieznimiporadzić
Gdyprzekraczaszprógoddziałudiabetologicznego,niebardzowiesz,nacosięprzy-
gotować.Wsytuacjizagrożeniazdrowiaiżyciadzieckawyłączaszmechanizmlogicz-
negomyślenia.Zaczynaszsiękierowaćinstynktem-chceszzapewnićdzieckupełne
bezpieczeństwo,dobrąopiekęicałyczasprzynimbyć.Nieważne,czyświeżozdia-
gnozowanydiabetykma2latkaczy12,każdyrodzicpodchodzidosprawyzdrowia
swojegodzieckapodobnie.
Jeszczewszpitalumożepojawićsiękryzys,przełomowymoment,zktórymjakoro-
dzicspróbujeszsobieporadzić(pisałamotymwyżej).Radzeniesobiezinformacją
ocukrzycyprzebiegaróżnie,bokażdyznasjestinny.Jednymztakichprzełomowych
momentówjestusłyszeniediagnozy,poznaniepodstawowychzasad,jakimirządzi
sięcukrzyca.Rodziceidzieckoczująsięrzuceninagłębokąwodę-musząogarnąć
diagnozę,nauczyćsiękłućwłasnedziecko,przeliczaćposiłki,podawaćinsulinę.Oczy-
wiście,niktniekażerobićtegowszystkiegopierwszegodnia.Personelpracującyna
oddzialediabetologicznympowinienbyćnatylewyrozumiały,żebydaćczasiwybrać
odpowiednimomentnastopnioweprzekazywaniesterunadcukrzycąrodzinie.
Pulaemocji,zktórąmierzysięrodzic,jestogromna.Jakwbębniemaszynylosującej,
któryzaczynawirowaćikolejnowypadajązniegoemocje:smutek,wściekłość,żal,pa-
nika,bezradność,nadzieja,zmęczenie,irytacja,niedowierzanie.Kurczowochwytasz
29