Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cosA=cosBcosC+sinBsinCcosa,
azamiastwzoru(3)—
sinbcosC=coscsina–sinccosacosB.
(2a)
(3a)
Nasferzeniebieskiejwyróżniamytrójkąt,którynależyrozpatrywaćze
szczególnąuwagą.Mowatuotrójkącieparalaktycznym,którywpodręczni-
kachwystępujerównieżpodnazwątrójkątnautyczny.Wierzchołkamitego
trójkątasą:P—biegunświata,Z—zenitmiejscaobserwacji,G—gwiazdalub
dowolneinneciałoniebieskie.Rozwiązująctrójkątparalaktyczny,któregoele-
mentamisąwspółrzędnezukładówhoryzontalnegoigodzinnego,dokonujesię
transformacjiukładówwspółrzędnych.Trójkątemtymposługujemysięmiędzy
innymiwówczas,gdyprzygotowujemyprogramobserwacyjnyidonastawie-
niateleskopupotrzebnesąwspółrzędnegodzinne.StosującdobokuZ—G
twierdzeniecosinusów,obliczasię(zakładając,żeZ=900,tn.żeciałoniebieskie
znajdujesięnahoryzoncie)kątgodzinnyiłukdziennyrozważanegoobiektu
niebieskiego.JeśliprzedmiotemobliczeńjestSłońce,towrezultacieotrzymu-
jemydługośćdniawzadanejszerokościgeograficznej,przydowolniewybranej
dacie.Ztrójkątaparalaktycznegokorzystasięrównież,stosującniektóremetody
wyznaczaniaszerokościgeograficznejmiejscaobserwacji.Itakrozważamytrój-
kątparalaktyczny,posługującsięmetodąPiewcowa.Metodatasprowadzasię
dotego,żeobserwujemyconajmniejjednąparęgwiazdG1(α
1,δ
1)iG2(α
2,δ
2).
Jednazgwiazdmusiznajdowaćsiępostroniewschodniej,natomiastdruga—
nazachódodmiejscowegopołudnika.Całośćobserwacjiparyobejmujepomiar
kątagodzinnegoizapiswczasiegwiazdowymmomentuobserwacji,gdyobie
gwiazdymająidentycznąwysokość.Podwukrotnymzastosowaniutwierdze-
niacosinusówdobokuZ—Gotrzymujemydwanastępującerównania:
sinh=sinϕsinδ
1+cosϕcosδ
1cost
1,
sinh=sinϕsinδ
2+cosϕcosδ
2cost
2,
gdzie:
h—wysokośćkażdejgwiazdywmomencieobserwacji,
t
1,t
2—kątgodzinnykażdejgwiazdywmomencieobserwacji,
T
1,T
2—czasgwiazdowywmomencieobserwacji,
przyczymt
1=T
1
–α
1,natomiastt
2=T
2
–α
2.
14
(6)
(7)
