Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
I.Wprowadzenie
Ktośpowiedział,żepytaćoto,ktowygrałdanąwojnę,tojak
pytaćoto,ktobyłzwycięzcątrzęsieniaziemiwSanFrancisco.
Teza,żewwojnachniemazwycięstw,ajedynieróżnestopnie
porażki,zyskujewXXwiekucorazwięcejzwolenników.Czy
jednakwojny,podobniejaktrzęsieniaziemi,sątakżezjawiska-
minaturalnymi,nadktórymiczłowiekniejestwstaniezapa-
nowaćaniniemożeichwyeliminować?Małoktopodpisałby
siępodtakimtwierdzeniem,ajednakpróbywyeliminowania
wojny,niezależnieodtego,zjakszlachetnychpodejmowanepo-
budekijakwytrwaleprowadzone,przyniosłyniewielewięcej
niżprzelotnechwilepokoju.Mamytudoczynieniazwyraźną
dysproporcjąmiędzystaraniemaefektem,międzypragnieniem
arezultatem.Mówisięnam,żepragnieniepokojuwnarodzie
rosyjskimjestsilneigłębokie;jesteśmyteżprzekonani,żeto
samomożnapowiedziećoAmerykanach.Ztychstwierdzeń
możnaczerpaćpewnąpociechę,niemniejwświetlehistorii,
atakżebieżącychwydarzeń,trudnobyćprzekonanym,żepra-
gnienietoprzyniesiepożądanyefekt.
Przedstawicielenaukspołecznych,świadomi,dziękiwła-
snymbadaniom,jakmocnoteraźniejszośćzwiązanajestzprze-
szłościąijakściśleposzczególneczęścisystemupowiązanesą
zesobą,pozostająraczejsceptyczniwobecmożliwościstworze-
niaradykalnielepszegoświata.Jeżeliktośpyta,czymożemy
terazzachowaćpokójtam,gdziewprzeszłościtoczyłasięwoj-
na,toodpowiedzisąnajczęściejpesymistyczne.Byćmożenie
21
