Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
Obecnośćidziałalnośćczłowiekapowodujeczęsto,
żetesamemury,budowleodbieranesąprzezkolejne
pokoleniawsposóbpozytywnylubnegatywny.Takteż
sięstałozbudowlamiklasztornymiHelfty,które
postrzeganesądodziśprzezpryzmatdokonańczterech
świętychmistyczek–sióstrGertrudyiMechtyldyvon
Hackeborn,MechtyldyzMagdeburgaorazGertrudy
Wielkiej.Ichduchożywiłśredniowiecznemuryiwykarmił
wiaręwieluzagubionychserczgodniezeznaczeniem
łacińskiegosłowa
spirare
,taklubianegoprzezmistyków.
Słowo
spirare
znaczy
oddychać
,
spiritus
oznacza
oddech
,
tchnienie
,aleteż
głos
,
dźwięk
,
ton
oraz
duszę
,
ducha
i
natchnienie
,aprzymiotnik
spiritualis
–związanyzoddychaniempowietrzem,związanyjest
zżyciem.Żyjemy,booddychamy.Możnawięc
powiedzieć,żeduchowośćjestswoistym„powietrzem”
ożywiającymczłowieczeciało.Jejpodstawowe
drogowskazystanowiądwaprzykazaniamiłości,które
powinnyregulowaćwszystkienaszerelacjezBogiem
izludźmi.Brakdobrychrelacjijestszkodliwy,ponieważ
wedługzamysłuBożegoczłowiekzostałstworzony,aby
żyćwrelacji.Jesteśmyistotamispołecznymi.Teologia
chrześcijańskapodkreśla,żeOsobyBoskiewTrójcy
Świętejsązesobąwrelacji.Aczłowiekzostałstworzony
napodobieństwoBoże(Rdz1,26–27).Dlategobrak
właściwychrelacjiprowadzidopatologicznychzachowań,
choróbczydepresji.SamotnośćzaśjestplagąXXIwieku.
Dwaprzykazaniamiłościmożnawięcuznaćzaswoiście
