Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wypowiadającostatniezdaniestopniowopodnosiłgłosaż
dowrzasku,którywcelowałprostowuszy.
„Nibyjatujestemprzesłuchiwany,atoonmniewrzesz-
czydoucha”–pomyślałWałęsaimimowolniewykrzywiłusta
wbolesnymskurczu,przypominającymuśmiech.
–Czegosięgłupiocieszysz,durniu?Tywiesz,cotojest?
Wiesz,cotojest?!–najpierwprzytknąłmupałęmilicyjną
typu„Tonfa”podsamątwarz,podoczy,apotemdonosa.–
Poniuchaj,czymtośmierdzi?Gumąśmierdzi,botonatakich
skurwieli,jakty?Wiesz,śmierdzielu,ilutakichśmiecijużnią
zabiłem?Gdybyzakażdegodawalimimedalmiałbymichtyle,
coJaruzelski…alboiwięcej…
PochwiliprzerwyuderzyłWałęsę„Tonfą”poplecach
ikontynuowałmonolog:
–Takciwesoło,wydajecisię,żejesteśchytry?!Gnojem
jesteśzwykłymijacięzmiażdżęchoćbyśsiętuzesraćmiał!
ChwyciłLechabrutalniezawłosyiszarpnąłtak,żekępka
pozostałamuwdłoni.
–Tywiesz,kogojauczyłem,jaksięposługiwaćtakąpał-
ką?!–Wałęsamilczałrozmasowującnagłowiemiejscepowy-
rwaniuwłosów.
Esbekznowuchwyciłgozawłosy,tymrazemzdrugiej
strony,iwrzeszczałzaglądajączatrzymanemuprostowtwarz:
–Awiesz,ktosięodemnieuczyłjakniąbićtak,żebyzabić?!
Wiesz,kto?!Gównowiesz!Jakbyświedział,tobyśsięzesrał!–
puściłiuderzyłprzesłuchiwanegowierzchemdłoniwpotylicę.
Następnieotrzepałzobrzydzeniempalcezresztkiwyrwa-
nychwłosówiwytarłdłońwspodnie.
–Nicniewiesz,Wałęsa–stwierdził.–Ajaciteżniepo-
wiem,boibeztegosięzesrasz.Rzadkimgównem!!!–znowu
wrzasnąłmuprostodoucha.
7
