Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
15
orazinfekcjęwewnątrzmaciczną[Sonksen,Dale2002].Odpoczątkulat80.obser-
wujesięzwiększonączęstośćwystępowaniaudziecikorowegouszkodzeniawzroku
wkrajachrozwiniętych,cojestzwiązanezpostępemwdziedzinieopiekineonato-
logicznej,awkonsekwencjizmniejszonąśmiertelnościądzieciwogólnymciężkim
staniemedycznym[Goodiin.2001;Jan2001].Obwodoweuszkodzeniawzroku
wiążąsięzmniejszymprawdopodobieństwemwspółistnieniainnychdysfunkcji,
wtymuszkodzeniaośrodkowegoukładunerwowego[Sonksen,Dale2002].Sonksen
iDale[2002]zaproponowałyklasyfikacjewrodzonychdysfunkcjiwzrokutypuob-
wodowegona„potencjalnieproste”,doktórychzaliczyłym.in.wrodzonąślepotę
Lebera,małoocze,bezocze,zaniknerwuwzrokowego,dystrofięczopkówijaskrę,
oraz„potencjalniezłożone”-dystrofiasiatkówkizwiązanazchorobamiproksymal-
nymilubstanowiącajedenzobjawówzespołuJouberta,którymtowarzyszązmiany
wośrodkowymukładzienerwowym.Klasyfikacjatawykorzystywanajestwprakty-
ceklinicznej,alematakżezastosowaniewbadaniachnaukowych,którychcelemjest
ocenawpływudysfunkcjiwzrokunarozwójdziecka.
W2010r.ŚwiatowaOrganizacjaZdrowiawramachprogramuzapobiegania
utraciewzrokuisłuchuprzeprowadziłabadania,którychcelembyłooszacowanie
liczbyosóbzDW(niedowidzącychiniewidomych)naświecieorazgłównychprzy-
czynpowodującychdysfunkcjeicałkowitąutratęwzroku.Napodstawiekryteriów
zgodnychzMiędzynarodowąKlasyfikacjąChoróbICD-10[WHO2010]przyjęto,
żeosobyniewidomemogłymiećszczątkowewidzenielubcałkowitybrakwrażeń
wzrokowych(kategoria3,4i5),natomiast,jakoniedowidzącesklasyfikowanote
osoby,uktórychstwierdzonoumiarkowanąDW(kategoria1)iciężkąDW(kate-
goria2).Napodstawiewynikówbadańoszacowano,żenaświecieżyjeokoło285
milionówosóbzDW(4,2%populacji),zczego38milionówtoniewidomi.Osoby
wwieku50latistarszestanowią65%wszystkichludzizDWoraz82%wśródniewi-
domych.GłównąprzyczynąDWjestniedającysięskorygowaćbłąd(błędy)refrakcji
oka(43%wszystkichprzypadków)orazkatarakta,czylizaćma(33%),którajestnaj-
ważniejsząprzyczynącałkowitejutratywzroku(51%).
WśródwszystkichosóbzDW,dzieciwwieku0-15latstanowiłyokoło6,6%,
chociażosobyniewidometojużzaledwie0,5%populacjizuszkodzonymnarządem
wzroku,a0,07%wszystkichdzieciwtymwieku.Jednakzewzględunaspodziewaną
liczbęlatwciąguktórychbędąonefunkcjonowałybezmożliwościodbioruwrażeń
wizualnych,fakttenstanowipoważnyproblemspołeczny[WHO2008;Resnikoffiin.
2004].Uwzględniającfakt,żeokoło85%informacjizdobytychniewerbalnieuzyskuje
sięwwynikuobserwacjiotoczenia,liczniautorzywskazują,żedysfunkcjawzroku
powodujeograniczeniawzakresiepoznania,orientacjiprzestrzennej,estetyki,potrzeb
osobistych,atakżewżyciuspołecznym[Sękowska2001,Landsberger2003].
Niektórzysocjologowieuważają,żeczęstośćwystępowaniadysfunkcjiwzro-
kuudzieciodzwierciedlarozwójsocjoekonomicznyposzczególnychkrajów.
Stwierdzonodużeróżnicepomiędzykrajamiwysokorozwiniętymi,gdziecałkowite
