Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
zydemencji,zeszczególnymuwzględnieniemsamegodoświadczenia
otrzymaniadiagnozy.Następniewrozdzialetrzecimprzechodzimy
doomówieniakwestiidotyczącychopiekipostdiagnostycznej,czyli
tego,comożnazrobić,bywesprzećosobęzdemencjąijejrodzinę,
abypomócimsięzaadaptowaćigodnieżyćztąchorobą.Rozdział
tenopisujerosnącepotrzebywzakresieopiekiiwsparciaosobyży-
jącejzdemencją.Mogąoneobejmowaćuzyskaniebardziejintensyw-
nejpomocy,mającejumożliwićpacjentowipozostaniewewłasnym
mieszkaniu,bądźprzejściedomieszkalnictwawspomaganegolub
domuopieki.Możetobyćdlawszystkichzaangażowanychosób
trudnyokrespodwzględememocjonalnym,gdyżzarównoosoba
zdemencją,jakijejopiekunowiedostosowująsiędozmieniających
siępotrzebisposobu,wjakinajlepiejmożnajezaspokoić.Rozdział
czwartydotyczypotrzebwzakresiewsparciaczłonkówrodzinyiin-
nychopiekunów.Wrozdzialepiątymopisano,jakmożnawesprzeć
pojmowanychłącznieosobężyjącązdemencjąorazjejopiekunów.
Wszóstymrozdzialeomówionoprzemianywtokużyciazdemencją,
gdypostdiagnostycznepotrzebyzmieniająsięirosnązczasem.Roz-
działsiódmypoświęconoopiecepodkoniecżycia.
Prezentowanaksiążkazostałanapisanaprzeztrzyosobyobardzo
żnychżyciorysach,leczmającewspólnycel:zwiększenieświadomo-
ściwzakresiedemencji,podważeniestereotypowychinegatywnych
wyobrażeńnatemattego,cotoznaczymiećdemencję,atakżeopo-
wiedzeniesięzaspołeczeństwem,wktórymludzieżyjącyzdemencją
mogąbyćtakaktywni,jakchcą,takdługo,jaktomożliwe.Innesjest
profesorkąwdziedziniechoróbotępiennychiod1995rokupro-
wadzibadania,edukujeorazpracujenadzwiększeniemświadomo-
ścispołecznejnatematdemencji.Jejbabciazestronymatki,May,
cierpiałąnachorobęParkinsonaizwiązanązniądemencję.Rodzina
poświęciłasię,abyMaymogłamieszkaćwdomu,zgodniezwłasnym
XIII