Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
40CzęśćI.Odzjawiskadoteorii:dialogiwokółnas
flGdykładzie[pisarz-przypisautorki]ręcenaklawiszemaszyny,zpierwszymzda-
niemprzychodzidoniegojęzyk.Tenjęzykmówi:Tonietak,odsuńsię,jatozrobięza
ciebie.Iniesiepisaniejakbystryprąd”(por.Taranienko,1986,s.10,11).
WautobiograficznymszkicuMarynaCwietajewa(1971,s.147)
opisaławspomnienie,otymjakw1920r.,wMoskwie,jedenzjej
przyjaciół,równieżliteratnamawiałjądonapisaniapowieści:flNiech
panitylkozacznie!Jużodtrzeciejstronyprzekonasiępani,żeniema
żadnejwolności”.Topowieśćbowiemprzejmujeinicjatywę,narzuca
autorowiwłasnyporządek(por.Jaworski,1993).
Najlepiej,moimzdaniem,zjawiskoniezależnejaktywnościbo-
hateraliterackiegoobrazujefragmentutworudramatycznegoszwedz-
kiegoreżysera,IngmaraBergmana(2005),którywsposóbniezwykle
sugestywnyopisujespecyficznąrelacjęwytwarzającąsięmiędzyauto-
remapowoływanądożyciapostacią.
Bohateramidramatujesttrójkaprzyjaciół:małżeństwoMarian-
neiMarcusorazDawid.Ohistoriiichburzliwej,trudnejiwkonse-
kwencjitragicznejrelacjidowiadujemysiępoprzezretrospektywną
opowieśćMarianne.Zasadąkonstrukcyjnąutworujestdialogautora
dramatuIngmaraBergmanazfikcyjnąpostaciąMarianne.Podczas
lekturyobserwujemyreżyserasiedzącegoprzybiurkuwpogodny
dzieńwczesnegolata.Rozpoczynaonpisaniescenariusza.Wpocząt-
kowychpartiachtekstujesteśmyświadkamiprocesuwyłanianiasię
ikonkretyzowaniafikcyjnejpostaci.Najpierwreżysersłyszyjedynie
GŁOS.Niemacię,ajednakjesteś-mówiautor.OdpowiadamuGŁOS:
Jeślimamybawićsięwtęgrę,tomusiszmnieopisać.Itodośćszczegółowo.
Dalejdialogprzebieganastępująco:
BERGMAN:Usiądźnakrześleprzyoknie,abymmógłcięwidzieć.
GŁOS:Nieusiądę,dopókimnienieopiszesz.
BERGMAN:Ach,tak.Odczegozacząć?Jesteśatrakcyjna.Niezwykle
atrakcyjna.
GŁOS:Dobrypoczątek!Wjakimmogębyćwieku?
BERGMAN:Ilemożeszmiećlat?Chwileczkę,ukończyłaśstudiateatralne
mniejwięcejsiedemnaścielattemu,więcmaszokołoczterdziestki.
GŁOS:Jestemaktorką?Tegosięniespodziewałam.
