Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naukowym,jakinapłaszczyźniepraktycznejoceny
osóbkorzystającychztejprzestrzeni.
OmawianyfragmentRzeszowastanowirównież
ujętąwprzestrzennąformęopowieśćodynamiceroz-
wojumiastaodczasówutworzeniaCentralnegoOkręgu
Przemysłowego,kiedyplanowanieprzestrzenneodgry-
wałoważnąrolęwrozwojumiasta.Odlatdziewięćdzie-
siątychprojektowaniedużychzespołówurbanistycz-
nychwłaściwiezaczęłozanikać.Latatransformacjipoli-
tycznejwPolscespowodowaływRzeszowieznaczny
regreswplanowaniuprzestrzennymprzywzmożonym
rozwojubudownictwaindywidualnegoorazniewielkich
zespołówzabudowywielorodzinnej.Chaoswynikający
zrozwojuniekontrolowanejzabudowynaprzełomie
dwudziestegoidwudziestegopierwszegowiekuwyraź-
niekontrastujezrzetelniezaprojektowanymizałoże-
niamiprzyulicachDąbrowskiegoiPiastów.Przestrzeń
tęmożnatraktowaćnietylkojakoobiektbadańnadhi-
storiąarchitektury,lecztakżejakodoskonałąinspirację
dowspółczesnegoplanowaniamiasta,opartegonapra-
wiedobregokontynuowaniaoraztworzeniuśrodowiska
omiejskimcharakterze,takimjaknaprzykładwystu-
diowanepierzejeprzyulicyDąbrowskiego.
OsiedlaDąbrowskiego,PiastówiNaSkarpiesąod-
powiednimpolembadawczymdotyczącymkontynuacji
warchitekturzejakoprocesu,któryzachodziłwbardzo
niesprzyjającychokolicznościach.Analizaichkompozy-
cjiihistoriipowstawaniaodlattrzydziestychdolat
dziewięćdziesiątychdwudziestegowiekupozwalana
lepszezrozumieniezjawiskakontynuowaniazabudowy.
Wtymprzypadkuwartozwrócićuwagęnaindywidu-
alnepodejściekolejnycharchitektów,uktórychmożna
zauważyćpewnąkulturęprojektowania,pełnąszacunku
dootoczenia.Niezależnieodupodobańestetycznych,
szacunekdoprzeszłościdanegomiejscanakazujearchi-
13
