Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mnie.–Spojrzałanacórkę.–AledziękiPatitrzymałamsiędecyzji,którejteraz
zdecydowanienieżałuję.
–Hm,jateżnie–stwierdziłMarek,obejmującPatrycjęwtalii.
Onatymczasemsięzamyśliła.Takjaksięspodziewała,najmniejszezachwianie
zjejstronynajpewniejsprawiłoby,żematkazaczęłabykwestionowaćsensowność
przeprowadzki,bezwzględunato,jakpodekscytowanabyłatym,żebyćmożeudało
jejsięznaleźćidealnąpracęiżezawszemarzyłaowyniesieniusięzciasnegomiesz-
kaniadodomuzogrodem.Patiuśmiechnęłasię,bardziejdosiebieniżdomamy.
–Dopierokiedyjużbyłyśmynamiejscu,uświadomiłamsobie,jakbardzoPati
siędlamniepoświęca.–Bożenazawiesiłagłosipopatrzyłanachłopaka,apotem
nacórkę.
–Marekwie–odpowiedziałanajejniemepytaniePatrycja.
Matkaotworzyłaszerokooczy.Ojciecwyglądałnazbitegoztropu.
–Właściwiesamsiędomyśliłem–przyznałMarekiuniósłniepewniekącikust.
–Niedobrze–wymamrotałaBożena.
PatiiMarekwymienilizaskoczonespojrzenia.
–Itakmusiałabymmuwkońcupowiedzieć,mamo–zaśmiałasięPatrycja.
–Nie,nieotochodzi…Jasne,trochęzdziwiłomnie,żeMarekwie.Aleto,żesam
siędomyślił…Niedobrze–powtórzyła.
Patiwkońcuzrozumiała,ocochodziłomatce.Mareknajwyraźniejteż.
–Niesądzę,żebyktokolwiekinnymiałrówniedobrzewrytewpamięćzachowa-
nia,ruchyimimikęPati,jednocześnieznającjąteżjakoPawła–uspokoiłBożenę.
–Napewno?
Patrycjazagryzławargi.Czuła,żeMarekpatrzynaniąintensywnie,alenieod-
wróciłasiędoniego.Byłaprzekonana,żeobydwojepomyśleliwtymmomencieotej
samejosobie.Niechciałaporuszaćtegotematuprzyrodzicach.
–TerazPatibędzieuważniejpodchodzićdokwestiioddzielaniaswoichznajo-
mychodznajomychPawła–zapewniłMarek.
Niespodobałajejsiępewność,zjakątomówił;jakgdybyjużpodjąłtędecyzjęzanią.
Objąłjąmocniejiprzysunąłbliskosiebie.Jeszczechwilęwcześniejzinterpre-
towałabytojakoobjawczułościimożenawetzsunęłasięzpodłokietnikanajego
kolana,ignorującczujnespojrzenieojca.TerazjednakgestMarkazdawałsięozna-
czaćcoinnego.
Jasne,żemiałrację.Najbezpieczniejszymrozwiązaniembyłobycałkowiterozdzie-
leniegruposób,zjakimiwidywałasięjakoPatrycjaijakoPaweł.Alebyłotodlaniej
trudneichciaładaćsobieczasnaprzemyśleniesprawy.TymczasemMarekniemusiał
otymmyślećwogóle.Poprostuwiedziałzniezbitąpewnością,cojestnajlepszedla
jegodziewczyny.Żebychociażmogłabyćpewnajegopobudek…Żebywiedziałanasto
–45
