Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12M.Królica.Dramaihappeningwedukacjiprzedszkolnej
dramy,BrianWay,pisze,żenależydramętraktowaćjako„sposóbwspo-
maganiarozwojukażdejosoby”1.Stawiaonjeszczewyraźniejszątezę:
korelacjapomiędzyilorazeminteligencjiazdolnościądotworzeniadramyjestbar-
dzoniewielka,oilewogóleistnieje2.
Takwięcdouczestnictwawdramienietrzebawyjątkowychzdolno-
ści,talentów,odpowiedniegowiekuczydojrzałości,jeśliorganizatoromsą
znanepodstawyjejstosowanianaturyfilozoficznejimetodycznej.
Termin„drama”funkcjonujewdwuznaczeniach:
–dramajakorodzajutworuscenicznegozkońcaXVIIIwiekuipierw-
szejpołowyXIXwieku,tzw.dramamieszczańska;
–dramajakosposóboddziaływaniaedukacyjnego.
Tedwaznaczeniawykazująpewnezwiązki,alejednocześniewskazują
naodmiennośćobupojęć.Dlapraktykipedagogicznejistotnyjestoczy-
wiściedrugizesposobówrozumieniapojęcia.Możnapowiedzieć,żedra-
matotypzajęć,wktórychwykonywaniezadańopierasięna
budowaniugranicymiędzyfikcjąirzeczywistością,wjakiej
dzieckouczestniczyprzez„byciewroli”.Tworzeniefikcjioraz
odnajdywaniewniejsposobównarozwiązaniepostawionegozadania
przyczyniająsiędouruchomieniamechanizmówangażującychdzieckoca-
łościowo,tzn.włączającychdodziałaniajednocześniejegoemocje,spraw-
nośćfizyczną,odczucieciała,procesypoznawcze(spostrzeganiewielo-
zmysłowe,uwagę,pamięć,myślenie,aprzedewszystkimwyobraźnię),
wolędziałania,nawykiczypostawy.Głównysensdramytoposzukiwanie
drogirozwiązaniaproblemu,wykonaniazadania;tonieprzyswajaniewie-
dzy,wyuczanie,alewłaśnieindywidualneodkrywanie.Odbywasięono
zawszewdziałaniu,stądnazwatejmetody–drama(gr.
,działanie’3).
Przestrzenią,wktórejdramasię„dzieje”,jestgranicarzeczywi-
stościifikcji,którątworządzieciinspirowanezadaniemdramowym.
Płynneprzechodzeniezpolarzeczywistościnapolefikcji,iodwrotnie,
1B.Way,Dramawwychowaniudzieciimłodzieży,tłum.K.Pankowska,E.Nerwińska,
WSiP,Warszawa1992,s.20.
2Tamże,s.18.
3W.Kopaliński,Słownikwyrazówobcychizwrotówobcojęzycznychzalmanachem,
„Muza”,Warszawa2001,s.182.
