Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
Wcentrumrozważań,którezostanąpodjętewniniejszymstudium,
znajdujesięelementjęzykowy*u,deiktycznymorfempełniącyniegdyś
funkcjęjednegozpraindoeuropejskichformantówsłowotwórczych.Ów
formant,odgrywającyistotnąrolęwprocesiekształtowaniasiętematów
nominalnych,miał–zdaniemniektórychjęzykoznawców–nietylko
pełnićfunkcjęstrukturalną,lecztakżesłużyćIndoeuropejczykomdo
zaznaczeniaprzynależnościobiektóworazzjawiskrzeczywistościpo-
zajęzykowejwobrębiesferyinterpretowanejprzeznichjakoreligijna,
pozaziemska,tajemniczaimroczna.
Hipotezaosymbolicznejfunkcjielementu*uzostaławysunięta
wpierwszejpołowieXXwieku.Jedenzjejgłównychzwolenników,
FranzSpecht,autorUrsprungderindogermanischenDeklination(1944),
wktórymdokonanazostałapróbarekonstrukcjiprocesukształtowania
sięindoeuropejskichtematównominalnych,stwierdził,żewjęzyku
indoeuropejskimosnowyna-umogłybyćużywanedourabianianazw
oznaczeniusakralnymbądźobrzędowym.Desygnatynazwzsufiksem
tematycznym*-u-miałybydenotowaćtakżeflto,codalekie,będącepo
drugiejstronie,związanezniebemiświatempozaziemskim”(Specht
1944,s.303).Takafunkcjaformantu*uniemiałabyćprzypadkowa,
jakożeówelementpełniłbywprajęzykufunkcjęwyrazicielatzw.
deixis3,tzn.deixisoddalenia.Dowodemnazwiązekformantu*uzza-
imkiemdeixis3byłowedługSpechtajegoczęstewykorzystaniedo
