Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
34
I.Zhistoriiiteoriimediów
ficznych.Stałosiętomożliwedziękiprzetwornikomanalogowo-cyfrowym,których
przykładamisąskaner,kartadźwiękowawkomputerze,modułTV/videoitp.
Sygnałakustycznyiwibroakustycznymaprzebiegciągły,czylinaturęanalogową.
Jakotakimożebyćzapisywanywsposóbklasyczny,tzn.analogowy,napłyciegra-
mofonowej.Podwpływemfalidźwiękowejnawyjściumikrofonupojawiasięsyg-
nałelektrycznyodwzorowującyzmianyciśnieniaakustycznego.Zkoleiwurządze-
niuzapisującymtensygnałjestodwzorowywanywgłębokościrowkówżłobionych
wobracającejsiępłycie.Możeteżzostaćzapisanynataśmiemagnetofonowej.
Sygnałteżmożebyćprzetworzonywformęcyfrową,przybraćpostaćkodu
komputerowego.Przetworzenietoskładasięnaogółztrzechetapów:
próbkowania,czylidyskretyzacjiczasowejsygnału;
dyskretyzacjiamplitudowej,czylikwantyzacji;
kodowaniasygnałudopostaciakceptowanejprzezkomputer.
'MEDIAILUDZIE:TEORIAREEVESAINASSA
Nowecyfrowemediatelekomunikacyjne,którecharakteryzujeznacznystopień
interaktywności,jaknp.komputer,wykraczająpozatradycyjnerozumienienarzę-
dziaczyinstrumentuwrękachczłowieka.Możnaznimiprowadzićswoisty„dia-
log”,uzyskiwaćnawetpochwałylubłagodneprzyganyzadziałanie.Wręczpro-
wokują,abyjeuznawaćniezaautomaty,alepartnerówczłowieka.Taką–ogólnie
rzeczujmując–perspektywęprzedstawiajądwajbadacze,ByronReevesiClifford
Nass,wksiążceMediailudzie,którejangielskitytułwręczstawiaznakrówności
międzynimi(„Mediaequation”,czyliRównaniemedialne),apodtytułwyjaśnia:
„Otym,żetraktujemykomputery,telewizjęinowemediatak,jakbybyłypraw-
dziwymiludźmiimiejscami”.
Szokującatoteza,aletylkopozornie.Ludzieoczywiściezdająsobiesprawę,że
maszynatonieczłowiek,niemniejwieleobserwacjiświadczy–aautorzyprzepro-
wadziliwieleeksperymentów–iżludziereagująnamediawsposóbpodobnydo
reakcjiwkomunikowaniusięzżywymiosobami.Podobniereagujemynareali-
styczneopowieści,obrazyifilmy,gdyzdajemysobiesprawę,żesąto„tylko”zna-
kirzeczywistości,anieonasama,aleprzecieżwpewnymsensietraktujemyjeja-
koodbicierzeczywistości,narównizpostrzeganymizjawiskamiświatarealnego.
Postaciezserialitelewizyjnychsączęstotelewidzombliższe,lepiejznane,bardziej
realneniżprawdziwikrewni,sąsiedziiznajomi.Tocząznimiwmyślachrealne
dialogi,przeżywająrealnieichekranowelosy.
