Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zobaczysz,jakietosuper!
Wcześniejmamajeździłakonnoiodnosiłasporesukcesy
wamatorskichzawodachskokówprzezprzeszkody,leczskończyła
ztymsportem,kiedynaświeciepojawiłsięnajpierwChristian,
apotemja.Wielokrotniepróbowaliśmyjąnamówić,żebyznów
dosiadłakonia,leczzawszespotykaliśmysięzodmową.Pewnegodnia
powiedziała,żekiedyurodziładzieci,straciłaswobodęwsiodle,
adziś,trochępoczterdziestce,boisiępoprostukontuzji,gdybyspadła
zkonia.
–Takprzyokazji,słyszeliściejuż,żeostatninajemcystadniny
„Słonecznej”złożyliwypowiedzenia?–zapytałChristian.–Tim
powiedziałmiotymdzisiajwszkole.
–Wiem,wiem–odparłamzpełnymiustami.–Mniepowiedział
otymjużwczorajwieczorem,przeztelefon.
–Alepewnieniewieszjeszcze,żepanTeichertpostanowił
wypowiedziećumowęnajmu.–Mójbratuśmiechnąłsiętriumfalnie.
–IżeTimzmatkąisiostrąjesieniąprzeprowadzająsiędoSteinau.
Rzeczywiście,otymniemiałampojęcia.Ibardzomniezabolało,
żetakąwiadomośćTimprzekazałmojemubratu,amnieniepisnąłani
słowa.
–PanTeichertzdążyłjużzapytać,czymielibyśmydwawolneboksy
dlakoniAriane–dodałamama.
–Mamnadzieję,żeodmówiłaśpotymwszystkim,
cotunawyprawiała,co?–Skrzywiłamsię.–Mamo?Powiedz,
żeimodmówiłaś…
Przedwielomalaty,jeszczewpodstawówce,Arianeijabyłyśmy
dobrymikoleżankami,leczpotemjejrodzinaprzeprowadziłasię
doSteinauizostałamsama,aonanasząznajomośćpotraktowałajako
cośwstydliwego.Naglesięokazało,żeniejestemdlaniejdośćdobra.
Straszniemnietozabolało.Mimoochłodzeniastosunkówmiędzynami
Arianedalejjeździłakonnownaszejstadninie,przynajmniej
