Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
20
JanDrzeżdżon
Któregośdniaspadłanaświatmgła,któraprzemyłaoczyksiężniczki,
iotodziewczynaujrzałaznówcałeswojeotoczenie.Niemogłauwierzyć
wswojeszczęście.BKtozesłałnaświattęmgłę?”–myślała.Narazprzypo-
mniałasobie,żepodczassłużbyuczarownicybyładobrarównieżdlanieba.
Omiatałajezmgiełizżółtychliści.Teraznieboodwdzięczyłojejsię.
Widzącjejroziskrzoneoczy,ptakiniebieskiemachałydoniejskrzydłami.
Śmiałasiędonich,pytając,czyjestznimiówptak,którypadłmartwyprzy
wyciąganiukolcazjejgłowy.Ptakiodpowiedziały,żejest,ponieważtasama
mgła,któraoczyściłajejoczyzpopiołu,przywróciłamużycie.Potemptaki
pytałyją,czyznówwybierasiędozamku,aonaodparła,żetak.
IktóregośdniapożegnałasięzKrólemŻyciaiudałasięwdalekądrogę
dozamku,wktórymsięurodziłaigdziebyłakiedyśksiężniczką.
Starawiedźmapoplątałatakwszystkiedrogi,żeksiężniczkazabłądziła
iznalazłasięwmieście,wktórymbyłodużozłodziei.Obstąpilijąnaokoło
zastanawiającsię,comoglibyjejukraść.Aleniemiałanicpozaswoimsłod-
kimuśmiechem,ategonawetoniukraśćjejniemogli.Potemmijałainne
miasta,adrogibyłycorazbardziejpoplątane.
Wkońcuzobaczyłazamek.Uradowanarzuciłasiękuniemu,leczon
zniknął,anajegomiejscusiedziałaczarownica.Księżniczkaniezlękłasię,
leczpodeszładoniej,pytając,czynieznadrogidozamku,któregoszuka.
–Jestzatymlasem–odparłastara.
Ifaktyczniebyłtam.Alewzamkujużniktksiężniczkiniepoznał.Bar-
dzostarzyludzie,którychtamzastała,opowiadali,żesłyszelioksiężniczce,
którazostałazamienionawbiałąrybę.Wistocieniebylionistarzy,tylko
czarownicanałożyłaimstaretwarzeipomieszaławgłowach.
Księżniczkaposzładoswejkomnatyitamzostała.Siedziałaiwiędła,jak
świeżykwiatnamrozie.To,żeniepoznanojejwzamku,wktórymsięurodziła,
byłoniedozniesienia.Staraizłaczarownicadobrzeotymwiedziała,dlatego
zmieniłanawetczaswzamku.Gdyksiężniczkazwiędłaizostałzniejjedynie
cień,dojejkomnatywszedłktoś,kogozwanowiecznymwędrowcem.Słyszał
onojejlosieichciałnawłasneoczyzobaczyćdobrąipięknąksiężniczkę,
aprzyokazjidowiedziećsię,czynaprawdęniemadlaniejżadnegoratunku.
–Jestratunek–rzekłaona.–Musiałbywzamkuznaleźćsięktoś,kto
bymnierozpoznał.Wtedycałamocstarejczarownicynadświatempękłaby
niczymbańkamydlana.
Któregośdniaprzyprowadziłwiecznywędrowiecdokomnatyksiężniczki
duchategozamkuizapytałgo,czypoznajetęmłodądziewczynę,awłaściwie
jejcieńtusiedzący.Duchkiwnąłgłowąicałamoczłejczarownicywjednej
chwilizginęła.Iludzienazamkuprzypomnielisobieswojądobrąipiękną
księżniczkę.
2/2012
