Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
izostawiłskazańcomwszystkiepieniądze,jakiemiałnaksią-
żeczce.Chcielimidaćpięćlirów,aleodmówiłem.Sardyń-
czykniepotrzebujejałmużny.
—Głupiś!Jabymjewziął!—zawołałMattia.—Upiłbym
sięuroczyściezazdrowiezmarłego.
—Tozabronione—odparłElias.Stałprzezchwilęwmil-
czeniu,zatopionywewspomnieniach.Potemkrzyknął:—Je-
zu!Jezu!Iletamludzibyło,każdegostanu!Byłzemnąjeden
Sardyńczyk,wojskowy.WsadziligonaokrętwCagliaritejsa-
mejnocycomnie.Wierzył,żegozwolnią,alezabraligotak,
żeanisięniespostrzegł.
—Och,jamówię,żesięjeszczespostrzeże!
—Och,jateż!
—Chwaliłsię,żegoszybkoułaskawią,bobyłkrewnym
ministraimiałjeszczekrewniakanadworzekrólewskim.No
izostawiligotam.Niktdoniegoniepisał;niktgroszanie
przysłał.Awtychmiejscach,jaksięniemapieniędzy,zdycha
sięzgłodu,Bógmiświadkiem!Astrażnicy!—krzyknął,krzy-
wiącsię.—Mnóstwoklawiszy!PrawiewszyscytoNeapoli-
tańczycy,kanalie.Jakwidzą,żeumierasz,plująnaciebie.Ale
zanimwyszedłem,powiedziałemjednemuznich:„Spróbuj
przyjechaćwnaszestrony,łajdaku,askręcęcikark”.
—Tak—rzekłMattia—spróbujtylkoprzejśćkołona-
szejowczarni,adamycibobu!
—Och,ontunieprzyjedzie!
—Ktonieprzyjedzie?—zapytałzbliżającsięwujPortolu.
—Strażnik,któryplułnaEliasa—odparłMattia.
—Nie,dodiabła,wcalenamnieniepluł.Cotyopowia-
dasz?
Wszyscyzaczęlisięśmiać.WujPortoluzawołał:
—Eliasitakbymuniepozwolił.Jednymciosemwybił-
bymuzęby.Eliastomężczyzna.Jesteśmymężczyznami,nie
kukiełkamiześwieżegosera,jakcizkontynentu,chociażsą
strażnikami…
11
