Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wdziewięćosóbprzecieżniesposóbżyćwmałym
mieszkaniu.Jakpodali,żeprzyjmująuchodźcówdoszkół
iprzedszkoli,tosięzgłosiłamidlategoteraz
tumieszkamy.Jeśliktośbymipowiedział,żemogę
wybraćmiejsce,tobymtutajnieprzyszła–stwierdza
smutno.
Wpomieszczeniu,któredostała,niebyłookien.Kupiła
folię,gwoździeizałataładziuryposzybach.Podłączyła
żarówkę,dziękiczemumająświatło,alejużnaklatce
schodowejjestciemno.Zdobyłaodznajomychpiecyk,
takzwanąkozę,jednakmogąpalićtylkokilkagodzin
dziennie,ponieważniemapieniędzynadrewno.Sąsiedzi
zinnychpomieszczeńniemielityleszczęścia
iprzychodzilidoniejogrzaćsięizagotowaćwodę.Razem
czekalinaprzeniesieniedonowychdomów.
WprzeciwieństwiedorodzinyTatomieszkali
wniewyremontowanejczęściprzedszkola.Podobniejak
pozostalidostalijedyniełóżka,stolikiikrzesełka
przeznaczonedladzieci.Każdarodzinaotrzymałatakże
naczyniastołowe,garnekikoce.Zagospodarowali
przestrzeńwmiaręswoichmożliwości.Częśćpokoi
powstałaprzezpostawienie“ścian”–zawieszonych
nasznurkupłachtmateriału.
–Mieszkamytutajjakw
realityshow
,każdywidzi,
corobięwdanejchwili.Nawetgdyśpię,czuję,żektoś
przechodzioboknaszego“pokoju”.Wprawdziejestlepiej
niżnapoczątku,aleitakmnietokrępuje.Niemamy
żadnejprywatności–stwierdzaZurab.
Każdymakałasznikowa
–Jutrojadędonas,doKsuisi,jedzieszzemną?–pyta
sąsiadkębabciaTato.
Sąsiadkamusiodmówić,ponieważzdrowieniepozwala
jejnakilometrowymarsz.Wyjazdydorodzinnejwsi
sąstałymelementemżyciababci.
