Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
którewyznaczająogólnątożsamośćobiektu,służącądoodróż-
nianiaobiektówodinnychwartościidentycznychwpozostałych
aspektach;
•wartości,któremożnasprawdzić,byustalićdodatkowemechani-
zmyzapomocąrzutowania,konwersjiiinterfejsów[3].
SzanownyCzytelniku,jeżelidotejporysądziłeś,żeprogramo-
wanieimperatywneiobiektowetojedynysposóbmyśleniaopro-
gramowaniu,topisanieprogramówwjęzykuF#możewymagać
odCiebiezupełnieinnegopodejścia.
102
Identyfkatorwartości
DodeklarowaniaidentyfikatorówwjęzykuF#używamysłowakluczo-
wegolet3.Jesttonajważniejszainstrukcja,jakąbędziemystosowali,
programującwtymjęzyku.Służyonododefiniowaniadanych,oblicza-
nychwartościifunkcji.Polewejstronietejinstrukcjiczęstoznajduje
sięprostyidentyfikator,możnatamjednakumieszczaćtakżewzorce
lubnazwęfunkcjizlistąnazwargumentów.Poprawejstronieinstrukcji
let,czylipoznaku=,znajdujesięwartośćlubwyrażenie,np.
letą=2//Identyfikatorowiąnadajemywartość2
Oznaczato,żedozadeklarowaniaidentyfikatoraonazwieąużyli-
śmysłowakluczowegoletinadaliśmymuwartośćrówną2.
UWAGA!
JęzykprogramowaniaVisualF#zawierawsobiestandard
Unicode,cooznacza,żeidentyfikatorywartościzawierają
równieżpolskieznaki.
3Słowokluczoweletsłużydozwiązania(binding)wartościzidentyfikatoremlub
zfunkcją.WjęzykuF#identyfikatorwartościorazfunkcjędefiniujemy,używa-
jąctegosamegosłowakluczowegolet.Identyfikatorwartościjestszczególnym
przypadkiemfunkcji-bezparametrów(czylistałej).
Identyfkatorwartości
15
