Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
Rzeczywistośćtelewizyjnychdyskursów–fenomenologiatelewizyjnegomedium
łecznejwgatunkureporterskimnieoznacza,żeniemajejrównieżwtakzwanychin-
formacjachsocjologicznychlubpopularnychrozmowach,debatachpublicznych,pa-
radokumentach,serialach,reklamachspołecznychczyprogramachśniadaniowych.
Dyskursrozrywki
Ostatnizewskazanychdyskursów,określonyjakodyskursrozrywki,odgrywado-
minującąrolęwtelewizji.Nadajeonznaczenierozmaitymtreściom.Każdyzpo-
wyższychdyskursówmożewystępowaćzarównowformiepoważnej,jakizmo-
dyfikowanejprzezrozrywkowąnarracjętreści.Wobszarzetymznajdująsiętreści
zzakresuczystejrozrywki,jakirozrywkowysposóbprzedstawianiatreści,któreze
swejnaturyniemajątakiegocharakteru.Tendrugiprzypadekdotyczywszelkichtre-
ściikwestiizwiązanychzobszaremmedycyny,gospodarki,politykiczyekonomii,
któreoczywiścieniemająrozrywkowegocharakteru,alesąprezentowanezwyko-
rzystaniemrozrywkowegostylu.
Każdyzewskazanychprzezemniefundamentalnychtelewizyjnychdyskursów
rozwijareprezentacjeswoichtreści.Ichgranicesąjednakpłynne,dziękiczemutre-
ściznajdująsięczęstonapograniczukilkuznich.Istniejerównieżtendencja,która
poleganawyraźnymstosowaniuzabiegówrozdzielającychposzczególneobszary
iusztywnianiugranicokreślonychpól.Dziejesiętakwwypadkukanałówtema-
tycznych,któretworząwłasnekodyizespołyzasadcharakterystycznychtylkoiwy-
łączniedlakażdegoztychobszarów.Itamjednakmożnazaobserwowaćmieszanie
sięcechimotywówcharakterystycznychdlaróżnychdyskursów.Badanietreści
poszczególnychpólumożliwiarównieżuchwyceniezwykleważnychrelacjipanu-
jącychpomiędzynimi,któreczasamiprzybierającharakterkonsensusu,winnych
wypadkach-współpracy,awjeszczeinnych-konfliktuwynikającegozniemoż-
nościpogodzeniasprzecznychcelówiregułokreślonychpól.Wszystkieteprocesy
napięć,współpracyikonsensusuwramachpólsątakżeelementamisprzyjającymi
ewolucjitelewizjiwzakresieproponowanejtematyki,problemówisposobówjejre-
prezentowania.Wgraficznymmodelundyskursywnegokwiatu”zaznaczammożliwą
kwalifikacjęposzczególnychtreściprogramów,które,jakjużwspomniałamwcześ-
niej,częstoznajdująsięnagranicydwóch,anawettrzechdominującychdyskursów
telewizyjnych.Naprzykładtelewizjaśniadaniowaznajdujesięnapograniczutrzech
dyskursów:stylużycia,autoreferencyjnegoorazrozrywkowego.
Wydajemisię,żeperspektywadyskursywnaiinterpretatywnaanalizowaniatre-
ścitelewizyjnegomediumdajewiększąswobodęiniwelujepewneograniczenia.
Takametodaujęciauwzględniapewnąpłynnośćtreści,którecoraztrudniejzamykać
wkategoriachnaprzykładgatunkowych.Nieoznaczato,żeodrzucamsposóbana-
lizowaniatelewizjizpunktuwidzeniagatunków,samazresztąwielokrotnieoperuję
wróżnychsytuacjachtymikategoriami,alewydajesię,żeczęstoichbezwzględne
stosowanieograniczaperspektywyinterpretacyjneimyśleniebadacza.Wskazanie
pewnychdominującychpóldyskursywnychiinterpretatywnychwydajesiębardziej
