Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Innymwyróżnikiemfilozofiinowożytnej—tym
razemjaknajbardziejmerytorycznym,treściowym
—jestjejbliskizwiązekznaukąwnowożytnym
właśniesensie.NaukawwiekuXVIIzaczyna
zdobywać—dziękirozwojowiastronomii,fizyki
imatematyki—corazwiększąautonomięwobec
czystoteoretycznychspekulacjiodwołującychsię
doliteryobjawieniazawartegowPiśmieŚwiętym.
Autonomiatapolegałazjednejstronynarozwoju
świadomościmetodologicznej,toznaczy
nauświadomieniusobieprzezuczonych,żeosiąganie
wartościowychwynikówpoznawczychzależy
odkrytycznego(czylisceptycznegoiselektywnego)
podejściadohipotez,któremiałyprzynieść
wyjaśnienieobserwowanychfaktów,iodprzyjęcia
właściwejmetodybadańwdanejdziedzinie.Zdrugiej
stronyowaniezależnośćpolegałanawyzwalaniusię
odspekulatywnegojęzykatradycyjnejkosmologii.
Wyrażałosiętowkorzystaniuzosiągnięćmatematyki
przyformułowaniuhipoteznaukowychoraz
wodwoływaniusiędoweryfikacjiempirycznej
(doświadczenia,eksperymentu)przedstawianych
teorii,możliwejwcorazwiększymzakresiedzięki
technicznemurozwojowiaparaturynaukowej
(wynalazki).Wyłaniającasięwtakimkształcie
nowożytnanaukaprzybierałazczasempostaćogólnej
teoriiwyjaśniającejprzedewszystkimbudowęiprawa
rządząceświatemprzyrody(kosmosem),teorii
konstruowanejznastawieniemkrytycznym
imetodycznym,wścisłymzwiązkuzobserwowanymi
bądźeksperymentalniewywoływanymiprocesami
fizykalnymi.Niebagatelnąrolęwosiągnięciuprzez
