Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
czemutowarzyszyłocharakterystycznedla
endermenówskwierczenie,iwtejsamejchwili
pojawiłasięzaplecaminieszczęśnika.Wymierzyła
mupotężnegokopniakapodkolano,ztyłu,następnie
zaśchwyciłazanadgarstekiwykręciłago,zmuszając
dowypuszczeniazdłoniżelaznegomiecza.Nimtłum
zdążyłchoćbykiwnąćpalcem,wpowietrzuświsnęłajuż
drugaperła.Stłumionykrzykrozległsięzaplecami
Frigiela.Thaleswłaśniedopadłajakiegośkolesia,
któregonaszmłodzieniecnawetniezauważył.
Przytknąwszyostrzeswojegosztyletudogardła
napastnika,Sarmatkazmusiłago,byopuściłnapiętyjuż
łuk.Młodymaguniósłramię,żebyjąpowstrzymać,lecz
przeszkodziłmuwtymdochodzącyzulicygłos.
–Dosyćtego!
Tłumnatychmiastsięrozstąpił.
Ujrzelimłodzieńcaoczarnejskórzeizielonych
oczach.Wyglądałnabardzorozgniewanego.
–Nawithera!–wrzasnąłdowieśniakówotaczających
Frigielaijegoprzyjaciół.–Kompletniewamodbiło!
Wysokibrodacz,tenktóregorozbroiłaThales,spuścił
wzrok.
–Ależpaniehrabio,pandobrzewie,żeodnapaści
nakopalnięmusimystrzecsiętakichmagówjak
on–powiedział,wskazującpalcemFrigiela–i…
–Aktocipowiedział,żenapaścidokonalimagowie,
tyszlamowyłbie?Iwyobraźsobie,żetojaosobiście
zwróciłemsiędokróla,abyprzysłałnampomoc.
PotemodwróciłsiędoAbla.
–Ogromniemiprzykrozpowodutegoincydentu
–wyraziłswojeubolewanie.–Pozwólcie,żesię
przedstawię,nazywamsięIsiahTottersund,hrabia
RocheRouge.Akimwyjesteście?
Abeluśmiechnąłsięszeroko,uszczęśliwiony,
żetoonpierwszyusłyszałwyrazyuszanowania
odhrabiego.
