Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
CZASOWNIK
VERBO
Wjęzykuhiszpańskim,podobniejakwpolskim,czasownikjestjednąznajważniejszychczęścimowy.Wobujęzykachwystępujączasy
(prosteizłożone)oraztryby(np.oznajmujący).Tychostatnichjestwjęzykuhiszpańskimwięcejniżwpolskim:tryboznajmujący
(Modo
Indicativo
),łączący(
ModoSubjuntivo
),warunkowy(
ModoCondicional
)irozkazujący(
ModoImperativo
).Niewewszystkichtrybach
pojawiająsięodpowiadającesobieformyczasownikowe:jedentrybbędziewięcmiałwięcejczasów,ainnymniej.
Wjęzykupolskimczasownikmożemiećaspektdokonanylubniedokonany.Wjęzykuhiszpańskimtęrolęprzejmujączasy,cojest
szczególniewidocznewczasachprzeszłych.
Hiszpańskieczasownikidzieląsięnakoniugacjezodrębnymimodelamiodmiany.Każdyczasownikmatematikońcówkę.Wzależności
odtejwłaśniekońcówkiwyodrębniamytrzykoniugacje:I,IIiIII.DoIkoniugacjinależączasowniki,którewbezokolicznikumająkońcówkę
-ar
(np.:
cantar
–śpiewać,
cant-ar
;doII–zakończonena
-er
(np.:
comer
–jeść,
com-er
),adoIII–na
-ir
(np.:
vivir
–żyć,
viv-ir
).Chcąc
odmienićczasownik,dodajemydojegotematukońcówkęodpowiedniądladanejkoniugacji,czasuitrybu.
