Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedsłowie
Hiperkryzjetotomikpoezji,któryplanowałemwydaćponadosiem
lattemu.Będącczternastoletnimchłopcemzgłowąpełną
marzeń,pisałemwierszpowierszuwierzącwto,żeprawdazawarta
międzywersamistaniesięprawdąuniwersalną.Przezuniwersalnąmam
namyśliprawdę,którazbudowałabymójosobistydommarzeńpełen
idyllicznychmomentówidobra,którezdołałouciecprzedmgłąświata
zewnętrznego.Choćtagłowastałasięniecostarsza,pozostałataksamo
szalonaitaksamoniepoprawnapolitycznie.Minęłoosiemdługichlat,a
jawciążmogękrzyknąćOHipokryzjo!
Długabyłatodroga:odpierwszegowersudoskończonych
Hiperkryzji.Tentomikstawałsięzbiegiemczasuzbioremwierszyspię-
tymiluźnąkoncepcją,którasamasiękształtujezkażdymkolejnymut-
worem,poczynającodnowocześniebrzmiącegoSłuchajPoety,przez
dośćnietypowyZaKurtyną,ażpo„hellenistyczny”PanteonGłupców.
Człowiek,ukazanyjakodziecięBogaidziełoNatury,zostajeukazanyod
tejbardzodobrej,leczrównieżodtejbardzozłejstrony,demonstrując
tenwszędobylskidualizmnaszegoświata.
Zwielkąpremedytacjąwybrałemwiersze,którezostałynapisanew
początkowychlatachmojej„poetyckiejkariery”
.Niosąonepewne
wyjątkowepiętno–piętnomłodości–naiwnej,cudownej,nieskońc-
zonej,wierzącejwniemożliwe.Wjakichbarwachwidziałoświat
dziecko,którejestjegoproduktem,artefakteminajwiększymoponen-
tem?Czymbyłamiłość(Miłość)dlachłopca,którydopierocouczył
1
