Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Robertrobił.Spełniawszystkiemojeciążowezachcianki.Kiedywróciłam
zlekcjiangielskiego,jegoniebyło,bopojechałdomojejmamy,żeby
nauczyłagozwijaćkapustę.Pierogiteżnauczyłsięrobić.Uważa
przy​rzą​dza​nieta​kichpra​co​chłon​nychpo​trawzawy​zna​niemi​ło​ści.
–No,no,widzęutwojegomężacorazwięcejzalet.Byłamwczorajnajego
prelekcjipoświęconejStanomZjednoczonym.Nieprzypuszczałam,żetwój
mążpotrafitakinteresującoopowiadać.Jestświetnymgawędziarzem!Marzę
otym,żebyumnienalekcjachdzieciakiwykazywałytakiezainteresowanie,
jakwczorajsłuchającRoberta–westchnęła.–Àpropos,powiedzmi,iletwój
mążmama​ry​na​rek,boco​raztowi​dzęgowin​nej–zmie​ni​łana​glete​mat.
–Niewiem.Wszafienaliczyłamdziewięć,alesąjeszczewpiwnicy
iwmagazynie,którydodatkowowynajął,botutajniewszystkosięmieści.
Mabzi​kanapunk​ciema​ry​na​rek.
–Przyj​rza​łammusięwczo​raj.Skur​wiel,na​praw​dęjestprzy​stoj​ny!
–Wiem,niemu​siszmimó​wić–wes​tchnę​łam.
–Cośtakamar​kot​na?
–Bojęsię,żemniekie​dyśzo​sta​wi–po​wie​dzia​łamci​cho.
–Wątpię,jestzbytodpowiedzialny.Aleskokwboknapewnokiedyś
wykona–jakamenwpacierzu!Babypostarająsięoto,gdybynawetsamnie
chciał.Niespotkałamdrugiegofaceta,którytakbydziałałnakobietyjakon.
Zniegowręczkapietestosteron!Jakspojrzytymiswoimiczarnymiślepiami
ijaksięuśmiechnie…toprawiekażdababaściągniedlaniegomajtki
–„po​cie​szy​ła”mnieKa​sia.
–Jakmniezdradzi,towtedyjago,drania,zostawię!–wykrzyknęłam
zna​głąwście​kło​ścią.
–No,takącięlubię!–Roześmiałasię.–KiedyonlecidoBostonu?Robert
nadalpra​co​wałwBo​sto​nie,comie​siącle​ciałtamnakil​kadni.
–Wnie​dzie​lę.Za​wszeodpo​nie​dział​kuza​czy​naod​ra​biaćpańsz​czy​znę.
–Niebo​iszsię,żematamko​goś?Je​steśjużwza​awan​so​wa​nejcią​ży…
–Icoztego?Jemutonieprzeszkadza.Wręczprzeciwnie,uważa
tozarodzajperwersji.Aonlubiperwersje.Mówi,żenigdyniemiałwłóżku
kobietyztakimbrzuchem.–Pochwilidodałam:–Teraznapewnomnienie
zdradza,bowie,żeakuratzdrady,gdyjestemwciąży,nigdybymmunie
wybaczyła…Oprócztegojestzabardzowygłodniałyseksualnie,gdywraca,
więctonie​moż​li​we,żebywtymcza​siezja​kąśspał.
NagleSamanta,któradotądleżałaspokojnienaswoimlegowisku,zerwała
sięipod​bie​gładodrzwi,ra​do​śniema​cha​jącogo​nem.
–Cóżsiędzie​jetemupsu?–za​py​ta​łazdzi​wio​naKa​sia.
–Któryśznichwraca,obutakwita.Jeszczeichniemanaklatce
scho​do​wej,aonajużwie,żesięzbli​ża​ją.Alecośzawcze​śnienanich.
Sa​man​tajakzwy​klesięniepo​my​li​ła.Wró​ciłRo​bert.
–Cotakszyb​ko?Nieby​łeśnaka​wiezma​mu​sia​mi?–zdzi​wi​łamsię.
–Nietymrazem.Obiecałemci,żezarazwrócę.Widzęjednak,
żenie​po​trzeb​niesięspie​szy​łem,boprze​szko​dzi​łemwamwob​ga​dy​wa​niumnie.