Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WPROWADZENIE
Wczasie„rozdrapywaniaAfryki”przykońcu
dziewiętnastegowiekumocarstwaeuropejskierościły
faktyczniepretensjedocałegokontynentu.
NakonferencjachwBerlinie,Paryżu,Londynie
iwinnychstolicacheuropejscymężowiestanu
idyplomacitargowalisięoposzczególnestrefywpływu,
którechcielitamustanowić.Jednakichznajomość
wnętrzadużychobszarówAfrykibyłapowierzchowna.
DotegoczasuEuropejczycypoznalizaledwiepas
wybrzeża,aniejegozaplecze.Ichobecnośćograniczała
siędomałych,wyizolowanychprzyczółków
nawybrzeżu,służącychcelomhandlowym.Jedynie
wAlgieriiipołudniowejAfrycepowstałygodneuwagi
europejskieośrodkimiejskie.
Mapyużywaneprzypodzialeafrykańskiegokontynentu
byływwiększościprzypadkówniedokładne;duże
obszarystanowiłyterraincognita.Wyznaczającgranice
swychnowychterytoriów,negocjatorzyeuropejscy
częstorysowalinamapachprostelinie,niezbyt
przejmującsięczywogóleniezwracającuwagi
nalicznemonarchie,wodzostwaczyteżinne
społecznościafrykańskie,któretamsięukształtowały.
Prawiepołowęnowych,narzuconychAfrycegranic
stanowiłyliniegeometryczne,prosteieliptyczne,
południkiirównoleżniki.Wniektórychprzypadkach
społecznościafrykańskieznalazłysięwróżnych
strefachwpływu.Bakongozostalipodzielenimiędzy
