Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Patrzyłchwilęnawskazówki,któreułożyłysięakuratnasobie,
stającsięjedną,pokazującągdzieś–nibybusola–nawschód,jakby
namawiając,żebyiśćtam,skądwyszli,iskądjużponichidą.
Próbowałjemyśląprzynaglić,choćbytędłuższą,byruszyła
zmiejsca.Przypominającsobie,jakwdzieciństwie,leżącwczesnym
rankiemwłóżku,iczekając,ażprzyjdziegobudzićciotka,patrzył
nawpadającedosypialnisłońce,iwytężająccałąwolę,nakazywałmu,
byprzesunęłosięzapieńocieniającejdomlipy,którejbiałeliście
migotałyjaskrawootejporze.Pamiętałporanek,gdymusiętoudało.
Nieminąłwówczasikwadrans–którywybijałzawszezegarwjadalni
–asłońcezalipęsięschowało;poczułnapowiekachciepłycień.Teraz
jednakwskazówkitrwaływmiejscu,bezruchu.Chociażminutaminąć
musiała,niejednanawet.Przyłożyłzegarekdoucha.Czasskrobał
wnimposwojemu.Widaćzapomniałoswoichobowiązkachwobec
wskazówek.Czymożeoneonimzapomniały.
–Majordrzemie–rzuciłBudkiewicztonem,jakbypytałisam
sobieodpowiadał.Halsztukwięziłmuchybagłowę,boniąnieobracał,
apatrzyłwprostnaRemiszewskiego.Teżpomysł,jaknapokojesię
wystroić.
–Durak–mruknąłmajor.Niebezprzyjemnościwidząc,
żepoliczkiadiutantapociemniały.
–Jasobie...–Budkiewiczzagryzłwargi,anichybiszczeknie,albo
zaczniegryźć.WporępodbiegłBachmiński,zkosą,jakbyjednego
chciałbronićprzeddrugim.Dupekczerwienny.Chyba,żebychciał
przeciąćtęostatniąnić,którajeszczeichwszystkichwiązała.Zesobą,
czylizżyciem.O,wtedytoisynParki.Choćbiorącwrachubę,
żewłaśnieidącrazem,stająsięobiektempolowania,bodajlepiej
bybyło,żebyciął.
–...każdyunassobie–sapnąłmajor.–Aletutajwojsko.Nie
sobiepaństwo.Anisocjalistowskieporządki.
–Paniemajorze.–Bachmińskiwąsikszarpał,przejęty,lecznie
zpowoduprzygany,niedoniegoteżkierowanej,leczjakiejśwspólnej.
Wyglądałozresztą,żewogólejejnieusłyszał.Zerkałzasiebie.
–Jedentutejszymówi,żeptakipocichły.Iłanieprzemknęłyodlasu,
