Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Czteryminutyidwadzieściasekund.–Wyciągazportelabanknot
dwustuzłotowyipodajegoLenie,atachowagowstanik.
–Serio!–warczędonich,aonitylkowzruszająramionami.
–Cośsięstało?–Kajaodwracasięwichkierunku.
–Nic,kruszynko.Dobranoc.Mogędaćcibuziakaczyteżzarobięsierpowego?–
ŚmiejesięEryk.
Kajastajenapalcachicałujegowpoliczek.
–Dobranoc.Leno,dziękujęzadzisiejsząpomoc.–Uśmiechasiędoniej,naco
Lenapodchodzi,ściskająicałujewpoliczek.
Szokujenastym,onataksięniezachowuje.
–Musimytopowtórzyć,kochana.
LenadajemibuziakawpoliczekiwrazzErykiemodchodząwstronę
samochodu.
KAJA
Wsiadamdosamochoduizastanawiamsięnadtym,comiałomiejsce.Pocieram
obolałekłykcie.Kurde,tocholernieboli.
–WszystkoOK?–pytaHugo,gdywidzi,jakprzyglądamsięswojejdłoni.–
Pytałemocoś,maleństwo.
Unoszęgłowęizastanawiamsię,cotaknaprawdędziejesięwmoimżyciuod
dwóchdni.
–Kaja,nielubięsiępowtarzać–mówiodrobinęostrzej.–Przedwejściemdo
baruzaczęłaśmówićoJakubie.Comiałaśdokładnienamyśli?
–Jakubjestpolicjantemzwydziałunarkotykowego–tłumaczę.
Hugozapinapasyiodpalasilnik.
–Onmyśli,żenascośłączy–dodaję.
Nicniemówi,alewidzę,jakżyłanajegoszyizaczynanerwowopulsować.
–Mówdalej.–Nieodrywawzrokuodświateł,naktórychterazstoimy.
Cholera,nieułatwiamitego.
–Onjestporywczyiniechcę,abyto,żemipomogłeś,odbiłosięnatobieczy
naprzykładnatwojejfirmie.Iteraztakmyślę,żemożelepiejbędzie,jakniebędę
uciebiepracować.–Czuję,jakgulapowoliutykamiwgardle.
