Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zespółwhistoriiwszechświata.
–Musiszmipowiedzieć,dokądidziemy–odzywamsię
zuśmiechem.–Mamfatalnąorientacjęwterenie.Potrafięsięzgubić
wdrodzedoszkoły.
Julietsięśmieje.Tokolejnynowydźwięk.Wyraźniejszy,ostrzejszy
niżnaSkypie.
–Cóż,totyodwiedzaszmnie,więcmoimzadaniemjestcię
poprowadzić.
–OK,maszrację.–Wzdychamzprzesadnąemfazą.–Naprawdę
myślę,żetobędzienajlepszytydzieńwmoimżyciu.
–OBoże,prawda?Odliczałamdni.–Julietwyciągatelefon,włącza
ekranipokazujemizegarodmierzającyczas.„Jeszcze3dni”,czytam.
Zaczynampaplać.
–Kompletniemiodbiło.Nawetniewiem,wcosięubiorę.Inie
wiem,copowiem.
Julietznowuwygładzagrzywkę.Wydajemisię,żedoskonalewie,
corobi.
–Niemartwsię,mamyjeszczetrzydninawymyślenieplanu.
Zrobięlistę.
–Orany,tynaprawdęzrobiszlistę,co?
Wprawdziwymżyciuniemamyżadnychznajomych,którzyteż
lubilibyTheArk,aletobezznaczenia,bomamysiebie.Kiedyś
starałamsięnakłonićdorozmówoTheArkinnych–moichkolegów
zeszkoły,rodziców,starszegobrata–lecznikogotonieobchodziło.
Zazwyczajpoprostuichirytowałam,bokiedyzaczynammówićoThe
Ark–czywzasadzieoczymkolwiek–częstotrudnomiprzestać.
ToniedotyczyJuliet.Spędziłyśmydługiegodziny,rozmawiając
oTheArk,iżadnaznasnieznudziłasięaniniezmęczyła.
