Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
żegdybrałwielkizamach,szykującsiędowbiciadłuta
wopornyfragmenttynku,drzwidozakrystiiotworzyły
sięistanąłwnichopat,zaktóregoplecamiwidaćbyło
jeszczekilkubraci.
–Au!–wrzasnąłAlberyk,trafiwszysięwpalecwska-
zujący.
–Bracie,czyżbymprzychodziłniewporę?–spytał
Wolfgang.
–Bądźpozdrowiony,ojcze.–Alberykskłoniłsięni-
sko,ssącjednocześniebolącemiejsce.
–Jakidziepraca?
–Dobrze,ojcze–odpowiedział.–NachwałęBogu
i...–Zamilkłnagle,czująckręceniewnosie,poczym
kichnąłpotężnie,wzbudzającogromnetumanyku-
rzu.
–Nazdrowie,bracie!–Opatzaśmiałsięserdecznie.
–Czycościsięstało?–dodałszybko,patrzącnatwarz
mnichawubrudzonymhabicie.
Alberyknicnieodpowiedział.Klęczałpodścia-
ną,jednejręcewciążtrzymającdłuto,drugąpocierając
omateriał–całyczasbowiemczułpulsującybólwpal-
cu–iwpatrującsiętępoprzedsiebie.
–Bracie?Cosięstało?–Wolfgangbyłwyraźnieza-
niepokojony.
–Tutaj...–szepnął,pokazującdłutemnaprzestrzeń
przedsobą,wktórejkłębypyłutańczyływpromieniach
słońca.–Kurz...Światło...Postać...
–Jakapostać,bracie?–Opatspojrzałztroskąnaza-
konnika.
–Tutaj...Nasamymśrodku...WidzępostaćNajświęt-
szejPanienki...
13
