Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KlarzeEndetylkotegotrzebabyło.Pokraśniałaod
razu,marsztwarzyzniknąłbezpowrotnie.
–Czyktośmiwreszciepowie,cotozaniebowgębie
miałem?–Komisarzkryminalnydogadzałdalej,przy-
gotowującodpowiedniogruntdodalszychczynności.
–„LiegnitzerSchmorgurken20”
,paniekomisarzukry-
minalny–wyjaśniłaKlaraEnderadośnie.–Czyligulasz
jagnięcyzwarzywamipływającymiwsosie.Możnadać
doniegozieloneogórkilubkiszone.Azamiastjagnięci-
nymożebyćbaranina.
Dewartnabrałłyżkąostatniąporcję,zjadł,otarłusta
ręcznikiem.
–Przepyszne.
–Bardzosięcieszę,żekomisarzowikryminalnemu
smakowało–rzekłaKlaraEnde.
–Mnieteżsmakowało–wtrąciłWalsleben.
–Tobie,kuzynie,wszystkosmakuje,bylewgarzetro-
chęmięsapływało.–Zaśmiałasięradośnie.–Apan
komisarzkryminalnytogośćzzupełnieinnegoświata!
–Ztakiegosamegoświatajakpaniistarszymistrz
–zaprotestowałDewart.Zrobiłkrótkąpauzę,poczym
przeszedłdorzeczy.–Jakzkuzynemwchodziliśmy
dokuchni,wpokojuobokzauważyłemkrosno.Pracuje
paninanimwieczorami?
–Wieczoramiiwnocy–odpowiedziała.
–Awtęnoc,kiedyAlfonsDermuthsiępowiesił,
teżpanitkała?
Kobietaprzeżegnałasiębojaźliwie,spojrzałanapoli-
cjantaiodparła:
–Pracowałam.
20„Legnickieogórkiduszone”
.
43
