Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jużdawnotemuwszystkobyłowtejkwestiipoukładane,choć
niełatwomubyłotozaakceptować.
–Będziesjątsymałwklatce?–spytałRadek,kontynu-
ująctemat.
–Najlepiejbybyło,gdybym…
Rozmowęprzerwałdzwoniącytelefon.Adampoczuł
wibracjewkieszeniirozpoznałdźwiękswojegodzwonka.
Spojrzałnadużywyświetlacz,naktórymwyświetliłosięhasło
„Prezes”.Pokręciłgłowąniezadowolony,żeprzerwanomuin-
teresującąkonwersacjęzRadziem.Telefonodszefaoznaczał
konieckawyidodatkoweobowiązki,czylikonieczperspek-
tywągrywkartyileniuchowaniemnaplacumanewrowym.
–Halo–powiedziałożywionymgłosem.
–Cześć,Adaś.
–Siema,prezes.
–Zkimterazjeździsz?–spytał,awjegogłosiedałosięwy-
czuć,żecośkombinujeibędziechciałpozamieniaćkursantów.
–ZAngeląWoźniak–odpowiedziałAdam,czując,żedłu-
gojużzniąniepojeździ.
–Adalekojesteśodfirmy?
Jużsięzaczyna…–pomyślałAdam.
WojtekSkowron,szefKelera,byłfajnymibardzocha-
rakternymchłopakiem.Miał49latipozakrótkim,dwuletnim
epizodembyciastrażakiemcałeswojezawodoweżycieuczył
ludzijazdysamochodem,podobniezresztą,jakjegoojciec.
Samjużniepotrafiłokreślić,czyrobitozpowołania,czytak
bardzotymnasiąknąłoddziecka,żewłaściwieniemiałwy-
boru.Wkażdymraziewśrodowiskuuchodziłzafachowca
icieszyłsięszacunkiemkonkurencji.
–Siedzęnaplacumanewrowym–odpowiedziałAdam.
–Mamdociebiesprawę,aletoniejestrozmowanate-
lefon–powiedziałdośćtajemniczoszef.–Podfirmązaraz
24
