Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
niezwyklekruche.
–Niepytajmnie,jaksięczuję–ciągnęłałagodnym,ale
istanowczymtonem.–Niechcęotymrozmawiać.Chcę
posłuchaćotobie.
–Niewielejestdoopowiadania–odparłAndreas.Nie
chciałjejjeszczebardziejprzygnębiaćswoimiproblemami
zsamotnościączysmutkiem.Toprzecieżonabyła
umierająca.Coprawdaodczasudoczasuporuszalijego
problemy,alenajlepiejwychodziłyimrozmowy
opolityce,serialachtelewizyjnychczyksiążkach.Nie
chodziłooto,żeświadomieunikalirozmównatematy
osobiste,jednakAndreaspostrzegałichspotkaniajako
jedneznielicznychsytuacji,wktórychniedoszukiwałsię
podtekstów.Poprosturozmawialiorzeczach,jakieich
interesowały.Terazmimowszystkopoczuł,żechciałby
zapytaćojejsytuacjęisamopoczucie.Przecieżtak
należało.
–Wtakimrazieposłuchaj.–Annaprzerwałajego
rozmyślania,zanimzdołałwyartykułowaćjakieśuprzejme
pytanie.Wskazałapalcemnacoś,coprzypominało
używanądawnotemupłóciennąsiatkęnazakupy.
Wśrodkuznajdowałasięstertaksiążek.–Wyjmijje.–
Sięgnąłposiatkęizajrzałdownętrza.Znalazłtamróżne
pozycjeofilozofiiinauce,aletakżepokaźnymanuskrypt
wydrukowanynastronachA4.Otworzyłksiążkę
iprzeczytałtytułnagłos:
Byćczłowiekiem
.Skryptskładał
sięzczterystugęstozapisanychstron.
–Ktotonapisał?–zapytał.Naokładcebrakowało
autora.
–Staryznajomy–odpowiedziała.–Manuskryptnigdy
niezostałwydany,boautorzwyklezajmowałsięinnymi
rzeczami.Niejestdokońcagotowy,aleuważam
żepowinieneśtoprzeczytać!–Przekartkował
manuskrypt,zwracającuwagęnatytułyrozdziałów
połacinie.Pierwszytraktowało
Homosapiens
,drugi
o
Homorationalis
.Wyglądałonato,żekażdyznichmiał
cośwspólnegoz
Homo
,cojakwiedział,połacinie
oznaczałoczłowieka.
Annazaczęłapokasływać,gdysięgałapomanuskrypt,
